رواية ليل مروان
الفصل الثامن8
بقلم ويزو خالد الكاتبة الصغيرة
الفرح خلص ومروان وليل مرواحين وفجاه واحد مسك ايد ليل
ليل:ايه دا فيه ايه
سيف: وحشتينى
مروان:انت بتقول ايه يا عم انت
سيف:واحد وحبيبتو انت مالك
ليل:انت يا حيوان متقولش حبيبتك
مروان:امشى يا حيوان من هنا
سيف:تعالى معايا يا حبيبتى
مروان وهو بيضرب سيف:متقولش حبيبتى دى تانى
قام سيف وزق مروان على الطريق وفجاه عربيه
جات من ورا مروان وخبتطوو وقع على الأرض سايح فى الدم
وسيف خاف وجرى
وليل:مروان، مروان،مروان فوق يا حبيبى مروان
فوق مش تغمض عينيك مرواااااااااااان
ليل:الو
احمد:ايه يا ليل مال صوتك الحقنى يا احمد عربيه خبتط مروان وانا مش عارفه اعمل ايه الحقنى ونبى
احمد:ايه انتو فين
ليل:قدام القاعه
احمد:اطلبى الإسعاف وتعالى على المستشفى بتاعت مروان
ليل:طيب
وبعد نص ساعه وصلت ليل المستشفى بس كانت فى صدمه مروان
دخل العمليات وهى حضنه احمد وعماله تعيط
وتقول مروان،مروان،مروان
بعد اربع ساعات خرج محمد صاحب مروان
احمد:مروان عامل ايه
محمد:العمليه تامت بس مش هنقدر نقول نجحت غير لما يعدى اربعه وعشرين ساعة
احمد:بس هو كويس
محمد: الحمدالله
احمد:ليل مروان بقا كوي
ليل مش بترود وعماله تقول :مروان، مروان، مروان
احمد:ليل متخفيش هو بقا كويس
ليل اومت برأسه ماشى
طب تعالى ندخله
ودخلو وليل قعده على الكرسى قايله