روايةمات ولكنه حي
الفصل الثامن8
بقلم ايه منصور
(لما نزلت كان فى حاجه عملها حسن خلتنى اتاكد أنه مش ناوى على خير )
حسن :إنما دى شكلها رحله حلوه اوى
مرام :بصتله وتنحت ،ما انا حافظاه
(ركبت العربيه جنب حسام فى عربيتنا لوحدنا )
حسام :مالك يا مرام وشك مخطوف ليه
مرام :انا خايفه جدا
حسام :خايفه وانا معاكى
مرام :انا اسفه بس انا فعلا خايفه
حسام :اخدنى فى حضنه ،من ايه بس
مرام :حسن مش ناوى على خير
حسام:قصدك ايه
مرام :والله يا حسام طريقته مش مريحانى ، انا خايفه جدا
حسام :مايقدر يعمل حاجه ،تعالى فى حضنى يا روحى
مرام :لما اخدنى فى حضنه ماحستش بحاجه غير انى صحيت لقيت نفسي في قوضه لوحدى خفت اوى وقعدت ارتعش ،وعيطت ، لما بخاف مش بعرف اتكلم بسكت خالص
حسام :مرام ايه يا حبيبتي انتى اخدتى اليوم كله نوم كده مش ناويه تخرجى ولا ايه
مرام :.......
حسام:مرام مابترديش ليه
مرام :.......
حسام :ايه ده انتى معيطه ليه ايه إلى حصل
مرام :.......
حسام :مسح دموعى طب أهدى بس ،انتى كمان بترتعشى حصلك ايه
مرام :ايه ..المكان ...ايه المكان ده
حسام : الشاليه مالك
مرام :انت كنت فين
حسام :انتى نمتى فى حضنى ولما وصلنا شيلتك ودخلت الشنط ونزلت اجيب اكل من بره ،ما كنتش اعرف انك هتصحى واتخافى كده
مرام :انا خايفه من بدرى وقلبى مقبوض
حسام :طول ما انا معاكى مش عايزك تخافى
مرام :حاضر
حسام :هو كل إلى بيصى من النوم بيبقى قمر كده
مرام :ضحكت
حسام :لسه خايفه احضنك
مرام :اوعى انت استحليتها
حسام :رايحه فين
مرام :رايحه احط الاكل انا جعانه
حسام :انا اعرف انك مش بتاكلى
مرام :ازاى
حسام :ماهو الوزن الخفيف ده اكيد مش بياكل
مرام :لا باكل طبعا ومش بحب حاجه أد الاكل
حسام :بجد اومال بيروح فين
مرام : هو ايه
حسام :الاكل
مرام :مش هرد عليك انت هتعطلنى عن الأكل
حسام :طب تجهزيه ولا اجهزه انا لان الهدوم محتاجه تتحط فى الدولاب
مرام :خلاص هناكل وانت نام ريح من الطريق وانا هجهز الهدوم بعد الاكل
حسام :ماشى
(عدى اليوم بهدوء لحد اما حسام جه يصحينى )
