روايةمات ولكنه حي
الفصل الرابع4
بقلم ايه منصور
مرام :ببص على العريس ده حسن
حسام :اخدنى بره على جنب
مرام : انا ساكته مش بتكلم بس بعيط
حسام :مرام أهدى
مرام :ده حسن صح
حسام :ايوه هو حسن إلى سابك ،والى ماحدش يعرف أنه عايش غيرى وغير بيتكم لانك معرفه الدنيا كلها أنه ميت
مرام :بعياط ،لانه مات بالنسبالى ماعدتش موجود
حسام :مسح دموعى طب ممكن تبطلى عياط وحاولى تتعاملى عادى
مرام :ممكن منى ماتعرفش حاجه
حسام :ماشى وانتى حاولى تانى طبيعيه لو نسياه فعلا
مرام :والله ماعدتش بحبه ،وهو وجعنى كتير
حسام :عارف كل إلى نفسك تقوليه
طنط ليلى :مالك يا مرام وانت يا حسام واقف بره ليه
حسام :لا مافيش ده مرام شرقت فاخدتها بره تتنفس بس
مرام :انا بقيت كويسه وهندخل اهو يا طنط
طنط ليلى :طب يلا
(روحت وقفت جنب منى وانا مش باصه لحسن خالص )
منى :اعرفك يا ستى ده حسن اهو على الطبيعه
مرام :مبروك يا باشمهندس
حسن :انتى مرام
منى :شوفتى اهو حفظ اسمك من كتر اما بحكيله عليكى
حسن :انتى مخطوبه ولا اقول عقبالك
منى :لا دى معقده كانت بتحب حد اسمه حسن ومات بعد الشر عنك
حسن : مات ،ودهو مات امتى يا مرام
مرام :من اربع سنين بعد اذنكم
منى :اشمعنى سالت على موته اكيد افتكرت حسن فمشيت
حسن :انا سالت عادى ماكنش قصدى حاجه ،هو انتى تعرفى حسن ده
منى :لا خالص ،الفتره إلى هيا كانت مخطباله فيها انا كنت سافرت القاهره مع بابا وماما علشان كليه حسام بس انا ومرام اصحاب من ابتدائى وبعدين رجعت اسكندريه لما حسام استقر في الكليه
(عند مرام وحسام )
حسام :زعلانه
مرام :لا
حسام :ازاى
مرام :علشان بطلت احبه من زمان يارتنى كنت سمعت كلامك
حسام :لما كده ماتجوزتيش حد تانى ليه
مرام :كده
حسام :وانتى مرتبطه بحد
مرام :لا
حسام :طب معجبه بحد
مرام :اه
حسام :مين هو
مرام : ممكن ماتجاوبيش
حسام :طب اسمه من كام حرف
مرام :اربعه
حسام :اخر حرف من اسمه
مرام :ميم
حسام :انا إلى انتى مستنياه
مرام :اه
