روايةمات ولكنه حي
الفصل العاشر10
بقلم ايه منصور
مرام : حسن قالى حاجه زى ايه
منى :يعنى قالك أن هو مش بيحبنى وبيحب واحده تانيه
مرام :ليه بتقولى كده
منى :سمعته بيقول لواحد صاحبه هقول لمنى على كل إلى بينا من حقها تعرف بردو
مرام :خالص ماجبش سيره
منى :ماشى ،هروح اناديله علشان الاكل
حسام :مرام وشك مصفر ليه
مرام :الحقنى حسن هيقول لمنى أنه كان هيتجوزنى
حسام :أهدى تعالى بس نأكل ونشوف الحوار
(كنا قاعدين بناكل بهدوء وصمت وقطع الصمت ده حسن )
حسن :منى انتى عارفه أن كل راجل اكيد فى حياته بنات
منى :طبعا يا حبيبي
حسن :انا كنت عارف واحده هنا فى مصر وجاتلى فرصه عمل بره قبل فرحنا بفتره بسيطه فسيبنا بعض
منى :وليه قررت تقولى دلوقتي
حسن :لان شكلك تعرفيها
مرام :لا ماتعرفيهاش
منى :بصتلى اوى باستغراب
حسام :قصدها أننا كنا فى القاهره بقالنا فتره فأكيد مانعرفهاش
منى :اه صح عندك حق ،احنا فعلا قعدنا فتره كبيره فى القاهرة فأكيد مانعرفهاش
حسن :طب ايه رايك يا حسام فى الحب الاول بيستمر ولا لا
حسام :لو جه حب حقيقى هيمحى الاول ده كله على بعضه
حسن :وانتى يا مرام نسيتى حبك الاول ولا لا
منى :ما بلاش السيره دى بقى
حسن :طب انتى يا منى
منى :انت الحب الاول والاخير بالنسبالى ماعتقدش انى ممكن احب غيرك ،ومسكت ايد حسن
حسن :مسك ايدى وباسها
مرام :انا كنت متضايقه أنه بيستغل منى ما هى صاحبتى حتى لو مش اخت جوزى هى فى الاول والاخير اختى
حسام :ميرى تعالى نقف بعيد عن جو العرسان ده
مرام :انا مخنوقه جدا بيستغلها يا حسام
حسام :قولتلها كتير من اول لما جه يتقدملها بس منى مش بتسمع كلام حد
مرام :يارب مايقولها حاجه
حسام : ماتقلقيش أن شاء الله السفريه دى هتعدى على خير
مرام :انا اسفه
حسام :على ايه
مرام :أن شهر العسل مش حلو ولا زى اما حد بيحبه
حسام :مرام ماتقوليش كده ،انا حلمى من واحنا صغيرين أننا نتجوز وكفايه أن حلمى ده اتحقق
مرام :بس من يوم ما عرفتك وانت دخلت فى مشاكل مالكش علاقه بيها وكمان انا إلى بوظت حياه م.....
حسام :بس الى بوظ حياته ده هو السبب فيه انتى مالكيش علاقه بأى حاجه خالص ،ماتحمليش نفسك غلطات غيرك
(انا نمت لان كان عندى صداع يمكن من كتر التفكير فى ان حسن هيقول لمنى حاجه ورد فعلها لو عرفت انا كنت وقتها محتاره جدا ونمت صحيت ملاقتش حسام )
مرام :ايه ده احنا مش كنا فى يخت اومال لما صحيت انا فى قوضه اومال انا فين وحسام فين
