روايةحب يتحدي المرض
الفصل الخامس5 والاخير
بقلم ايه منصور
الممرضه : الاستاذ إلى كان معاكى انبارح
احمد :سارة مين إلى كان معاكى انبارح
سارة :هو كنت هقولك
احمد :كنتى بتقولى ايه
سارة :ابن خالتي كان هنا انبارح وقال هيجى بتطمن عليا بكره
احمد :سارة طب ماقولتليش ليه
سارة :نسيت طب هروح أكلمه وبعدين اجى
(روحت اكلم سامر )
سامر : وحشتيني
سارة : عايز منى ايه كل شويه تنطلى
سامر :ما انا بحبك يا ساره
احمد :ايه ده هو بالصدفة ابن خالتك يطلع خطيبك القديم وبالصدفة يطلع سامر وليه ماقولتليش ،انا هقولك علشان الاستاذ حب يرجعلك وانتى ترجعيله فطبعا ماقولتليش لانك فاكره انى بحبك يا حرام
سارة : انت بتقول ايه
احمد :بقول انك يا حرام كنتى فكرانى بحبك بصى يا ساره انتى مجرد مريضه عندى وروحك المعنويه كانت فى النازل ولازم علشان انجح فى علاجك ارفع روحك المعنويه شويه ،فعملت نفسى بحبك وهو وهم وزيك زى اى واحده عشتى فى الوهم ده شويه ،وبعدين انتى خلصتي علاج وانا اتسليت شويه وخلصت القصه على كده بس انا مبسوط أن المره دى انتى إلى طلعتى خائنه يعنى مش انا إلى هصدمك وابقى عالطول انا الظالم فخلصانين انتى كنتى بتضحك عليا وانا كنت يتسلى بيكى يعنى رضا وماحدش فينا يزعل
كان لسه بيكمل كلام بس انا اغمى عليا ماحستش بنفسى غير وإن فى محلول فى ايدى وانا نايمه على سرير المستشفى حسيت أن قلبى اتكسر لما افتكرت كلامه يعنى انا كنت مجرد حاله بالنسباله ،عيطت وجالى انهيار بس الفرق أن المره دى روحت وكنت خلصت علاج ،بس حتى لو ماكنتش خلصت كنت رفضت لان معادتش حاجه فارقه معايا ،اصل هيفرق معايا ايه الاول كان سامر خاطبنى وبيتسلى ،اما التانى فاتسلى من غير خطوبه ،الى حصل بقى انى لما روحت المستشفى علشان اخد باقى حاجتى خبطت فى احمد
احمد : سارة
سارة :اسفه يا دكتور
احمد :ممكن تسمعينى
سارة :ايه يا دكتور جى تكمل على الحاله بتاعتك ،انا خلصت علاج ارتاح يا دكتور اديك نجحت والحالة تم شفائها خلاص
احمد :لو كان ليا خاطر عندك تسمعينى
سارة :كان ليك بس خلاص يا دكتور زى اما بنقول كان فى وخلص وسبته ومشيت ،مش عارفه ليه كان فى حاجه حسيت أنه عايز يقولها بس الصراحه كان نفسي اسمعه بس هيضحك عليا بكلمتين فمشيت
(بعد فتره لقيت حد جايلى البيت بفتح الباب لقيت احمد اتفاجئت بصراحه هو جى ليه )
احمد :انا اسف حقك عليا بس عرفت كل حاجه
سارة :اتفضل يا دكتور ادخل ،ماما دكتور احمد هنا ،بعد اذنك هحطلك عصير
احمد :انا مش جى اتضايف
ساره:اومال جى ليه ،عالعموم كده كده هحطلك عصير
احمد :لما مشيتى انا لقيت ورقه كنتى كاتبه فيها كلام انك مش بتحبى سامر وانك بتحبينى كنتى غالبا بتتكلمى مع نفسك حتى الممرضه قالتلى انك مش طبقاه وانا رحتله وسالته وقال إن هو إلى كان بيطرى وراكى ،لكن هو بالنسبالك ولا اى حاجه وماردتيش ترجعيله ،والله يا ساره وحياتك عندى كل الكلام الى قلته كان علشان حسيت أن كرامتى انجرحت بس،فحبيت اجرحك زى اما عملتى فيا لكن أنا بحبك والله وماحبتش ولا نحب غيرك
الممرضه :سارة اقسم بالله بيحبك وعالطول قاعده فى الاوضه بتاعتك من اول ماسبتيها
احمد : تتجوزينى
سارة :عيطت
احمد :طب نكتب الكتاب علشان اعرف اخدك فى حضنى واطبطب عليكى
سارة :ضحكت بصراحه جامد مع انى كنت معيطه ،قلتلوموافقه وبعدها اتخطبنا واتجوزنا وساعتها عرفت أن اختيارى كان صح المره دى
(بعد فتره محضرلكم مفاجاه )
سارة :احمد ممكن بعد اذنك هنزل اروح عند الكوافير
احمد :ماشى يا حبيبتي بس ماتتاخريش
سارة : حاضر يا دكتور
احمد :بأى بقى علشان عندى شغل
سارة :ماشى يا حبيبتي ربنا يعينك
(روحت بعد ساعه من وجود احمد فى المنزل )
احمد :سارة اتاخرتى كده ليه
سارة :كنت بحضرلك فى مفاجئه
احمد :طيب يا روحى
سارة :هحضرلك الاكل بس
احمد :طيب ماشى
سارة :احمد انا حامل
احمد :نعم قولتى ايه
سارة :انا حامل
احمد :عرفتى ازاى
سارة :روحت للدكتور النهارده
احمد :سارة ماتلعبيش بأعصابى ،احلفى
سارة :والله يا احمد حامل
احمد قعد يتنطط من الفرحه وانا قعدت اضحك على شكله ،الى كنت عايزه اعرفهلكم أن تعويض ربنا لا يمكن حد يتخيله بتبقى حاسس فى الاول انك مكسور لكن بجد بعد كده بالتأكد أن ربنا ما بيعملش حاجه وحشه وان الخير بيجيلك من عند ربنا وان لو فى ايدك تختار حياتك مش هتختار حياه افضل من إلى ربنا كاتبهالك لكن الأزمات والأحداث الصعبه دى مجرد اختبارات لينا وطبعا كلنا عارفين امر المؤمن كله خير
تمت
