الفصل الأول1
بقلم ايه منصور
داليا :ميرنا
ميرنا :عايزه ايه
داليا :ميرى
ميرنا : انجزى عايزه نروح الحفله صح
داليا :طب اعمل ايه ماهو مش هروح لوحدى
Stop
___________________________
انا ميرنا الهنداوى بنت رجل اعمال عايشه مع عمى وبنته ومراته لان والدى ميت ووالدتى متجوزه واحد تانى بره مصر انا اصلا اتولدت بره بس حاليا عايشه في مصر اه صح نسيت إلى بتتحايل عليا دى داليا بنت عمى
___________________________
ميرنا :عايزه انت تروحي عشان تشوفي حبيب القلب حسام انا ايه داخلى تاخذيني معاكى ليه انتو مخطوبين ايه اللي دخلنى انا
داليا :ميرى علشان خاطرى انتى عارفه بابى استحاله يرضى انزل لوحدى والحفله بالليل انتى عارفه
ميرنا : ماشى امرى لله ادعى عليكى بايه
(فعلا نزلت مع داليا ووصلنا الحفله)
حسام :ازيك يا ميرنا
ميرنا : الحمدلله ازيك انت
داليا :حسام اخبارك ايه
حسام :تعالى افرجك على الدنيا هنا
___________________________
ميرنا :راحوا وانا وقفت اتفرج على النيل، اه صح نسيت اقول ان الحفله كانت فى مركب على النيل
شخص ما :هو ممكن اقف معاكى لو ماعندكيش مانع
ميرنا :شاورتله بمعنى اتفضل
نفس الشخص :هو انتى فعلا مش عارفانى ولا عامله نفسك ماتعرفنيش
ميرنا :بصراحه سبته ومشيت
نفس الشخص :جه ورايا ،انا حازم إلى الحفله دى معموله بمناسبه تخرجى من الشرطه فصعب تكونى جايه الحفله وانتى مش عارفه حفله مين
ميرنا :بصتله وماتكلمتش
حازم :انتى فعلا حقيقة بعينك إلى لون السحاب دى ،وبياضك إلى شبه بياض الثلج ،بالملامح إلى كان صعب حتى ارسمها فى خيالى
ميرنا :انا ديرت وشى وماتكلمتش اصل سمعت الاسطوانات دى كتير
حازم :هو انتى مش قبلانى خالص ،انا اسف ماعرفش انك مابتتكلميش ولا انتى مش سمعانى علشان كده مش عارفه تردى عليا ،يا خساره الحلو مابيكملش
___________________________
جت داليا اخدتنى وروحنا وحازم فاكر انى مش بتكلم ،بصراحه اوى وبدون مبالغه هو شدنى بس الى لفت نظره جمالى بس ودى حاجه مش عجبانى لان جمالى لما يروح إلى هيتجوزنى علشان جمالى لما ملامحى تتغير هيسسبنى
___________________________
داليا :سرحانه فى مين
ميرنا :مش فى حد
داليا :يعنى حازم مالفتش نظرك ظابط شرطة وابن ناس وحلو ومن اول الحفله وهو بيكلمك وانتى فى عالم تانى
ميرنا :هو كلمكم عليا
داليا :يعنى شاغل بالك
ميرنا :اه ،لا خالص
داليا :انتى بتلفى وتدورى عليا ،لا احكيلى بالتفاصيل حصل ايه
ميرنا :(قصت عليها ما حدث )،بس كده وانتى جيتى اخدتينى
داليا : يا عينى عليك يا حازم ،افتكر انك مابتتكلميش بجد ،انتى ماتكلمتيش ليه بصى انتى لازم تعرفيه انك بتتكلمى وبعدين هو مش اى حد علشان ماترديش عليه فى فرق بينه وبين اى حد فى الشارع
ميرنا :لا هو لو عرف انى بنت ناس وغنيه ومولوده فى فرنسا وطبعا بالجمال إلى هو اوفر فمافيش عيوب فهيتقدم رسمى ،لكن انا عجبانى فكره انى مابتكلمش عيب ماحدش هيقبله غير إلى هيحبنى انا مش هيحب جمالى
داليا :وانتى ايش عرفك أنه هيكلمك تانى
ميرنا :ده احساس وهتشوفى ،خدى فونك حسام بيتصل
(بعد مرور أسبوعين على هذه الحفله )
ميرنا :دودى ماشوفتيش البطاقه بتاعتى
داليا :هى ضاعت ولا ايه
ميرنا :مش لاقياها ولا فى الشركه حتى قلبت المكتب عليها ،اروح ابلغ ولا ايه
داليا :احنا كده كده نازلين نجيب اللبس البيتى علشان الفرح قرب خالص فنعدى الاول نعمل محضر ونمشى
ميرنا :ماشى
(يلا يا ميرنا احنا وصلنا القسم )
ظابط :البطاقه ضاعت امتى بالظبط
داليا :حازم
