روايةحب يتحدي المرض
الفصل الثالث3
بقلم ايه منصور
(عدى اسبوع وفى خلال الأسبوع بقينا أصحاب جدا لحد ما جه قالى تعالى علشان نشوف نتيجه التحاليل)
احمد :ساره النتيجة طلعت
سارة :طمنى ايه
احمد :اتحايلى عليا شويه
سارة :بطل بقى ها ايه
احمد :حميد يا ساره
سارة :احلف
احمد :والله حميد يا ساره
سارة :مش معقول بقالى شهر هنا ماحستش بيه
احمد :ده احلى شهر عدى عليا
سارة :اشمعنى
احمد :لا مافيش علشان بقى عندى اصحاب
سارة :ماكنتش متخيله انى ممكن اصاحب الدكتور بتاعى
احمد :طب روحى قوضتك علشان مامتك مستنياكى واشوفك بكره بقى
سارة :ماشى
(تانى يوم جه فاجئنى بحاجه كنت لسه بفتح عينى )
سارة :احمد انت قاعد هنا من امتى
احمد :فى حد يكون قدامه كل الجمال ده ومايقعدش يتفرج عليه
سارة :ايه ده انت بتعاكس
احمد :انا عن نفسي اه انتى ايه
سارة :ضحكت جامد
احمد :قلتلك أن ضحكتك حلوه قبل كده
سارة :اه قولتلى
احمد :قلتلك غمازاتك حلوه
سارة :لا
احمد :طب حطى فى حسابك أن ضحكتك حلوه وغمزاتك تجنن وأن انتى زى القمر وجمالك فظيع والى يحبك يتمنى يكون معاكى فى كل حالاتك فى تعبك قبل فرحك ،واقولك على حاجه كمان انا عمرى ماضحكت كده مع اى حد لكن لما بقعد معاكى بضحك كتير جدا بشكل مش طبيعي
سارة :ومعنى ده ايه
احمد :انتى مش عارفه
سارة :انا لا ،انت قول معنى ده ايه
احمد :انا بحبك يا ساره
سارة :انت بتقول ايه
احمد :بقول انى بحبك مش هعيد تانى
سارة :اقولك على سر بس ماتقولش لدكتور احمد
احمد :قولى سرك فى بير
سارة :انا بحبك دكتور احمد
احمد :بجد يا ساره
سارة :اه بحبك والله
احمد :طب هو انتى لسه بتفكرى فى سامر
سارة :لا خالص ده كان بالنسبالى صفحه واتقفلت من فتره وعمرى ماهفكر افتحها تانى
احمد :ماتعرفيش انا مبسوط أد ايه دلوقتي
سارة :انا كمان مبسوطه جدا
احمد :سارة معاد الكيماوي جه يلا
سارة :انت عارف أنه مؤلم جدا
احمد :عارف بس هنلعب
سارة :نلعب ايه
احمد :السلم والتعبان أو اونو أو اى حاجه طول ما انتى فى الجلسه علشان تنسى الالم
سارة :بجد دى فكره حلوه جدا ،اقولك على حاجه
احمد :قولى يا ساره
سارة :انا حاليا متقبله جدا فكره العلاج ومستعده ليه جدا يا احمد
احمد :اول مره تقولى احمد ،بس طلع أسمى حلو اوى
سارة :يلا علشان الجلسه