رواية خداع نفسى
الفصل الثالث عشر 13
بقلم الاء هاني
يوم الخطوبة
مرفت بزهق: قوم بقا يا بنى حرام عليك
رحيم بنوم : سبينى شوية يا ماما
مرفت : يبنى قوم فى عريس يبقى نايم كل دا
رحيم : بلا عريس بلا بتاع بقى
مرفت بزهق و هى طالعة من الاوضة : انا زهقت منك
فى المطبخ
منى بانشغال : اطفى على اللحمة دى يا عطر
عطر : حاضر
مرفت دخلت المطبخ و باين عليها الضيق
منى : لسه مصحاش
مرفت بزهق : ﻻ و كملت بعصبية انا مش عارفة انا ايه العريس الا بينام للظهر دا و ﻻ فى حماس و ﻻ فرحة كدا مش عارفة ماله مش دا الا كان مبسوط لما راح يتقدم و كملت بخبث و هى بتبص لطيف : ماتطلعى تصحيه يا طيف
طيف بتوتر : ما بلاش يا خالتو و بعدين انا مش فاضية انا بنقيلكوا الرز خلى رحيل
مرفت : رحيل انا عايزها علشان تساعدنا نخلص باقى الاكل
طيف بضجر : حاضر حاضر
فوق
طيف : رحيم
رحيم بنوم : امممم
طيف : اصحى يلا
رحيم بنعاس: خلينى شوية
طيف : انت اول مرة تنام كل دا
رحيم : كنت بكلم لوجى و نمت متأخر
طيف بغيظ : لوجى ماشى يا رحيم و جابت كوباية ماء من على الكمودينو و كبتها على وشه بغل
رحيم بشهقة : ايه فى ايه
طيف و تضغط على سنانها : قوم يا عريس صباح الخير
رحيم بضيق : فى حد يصحى حد كدا
طيف : اه يلا قوم جدك و عمك و ادم و يحيى من الصبح متبهدلين فى التجهزات و انت نايم ادم و يحيى راحوا اكتر من 50 مشوار و احنا فى المطبخ بنجهز الاكل و انت مخمود
رحيم و هو بيمسح على وشه : خلاص هقوم بس انا منمتش كويس
طيف بغيظ : علشان تسهر بعد كدا مع و كملت بسخرية لوجى
رحيم بابتسامة : مالك حاسك مضايقة ليه
طيف بصتله نظرة هو مفهماش و قالت بخفوت : مش مضايقة بس البيت مقلوب و انت نايم و دوشه و شغل يلا اسيبك علشان تجهز و تنزل
سعد : يلا يا وﻻد
رحيم : انا مش عارف البنات بتتأخر ليه
ادم بابتسامة : نازلين اهم
رحيل نزلت و وراها عطر بعد شوية نزلت طيف رحيم بتلقائية ابتسم و قال بدون وعى : ايه الجمال دا
ادم بهمس : انت رايح خطوبتك
رحيم بصلته بضيق
ادم : بفكرك لتكون نسيت
يلا طلعوا على البيت بتاع لجين
ثريا بابتسامة : اهلا اهلا
رحيم : ازيك يا طنط
ثريا : الحمد الله يا حبيبى اتفضلوا
ثريا : محمود ادخل جيب لجين
محمود بضيق : حاضر
محمود دخل جابها و قعدها جمب رحيم فى الكوشة
طيف كانت بتبصلهم بحزن شديد و تحاول متعيطش ادم وقف جمبها و قال : بتحبيه صح
طيف : و بعدين
ادم بتنهيدة : انا معرفش هو بيعمل كدا ليه او ليه لجين بس انا مش عارف اقولك
طيف بابتسامة : ادعيلى ادعيلى يا ادم
ادم باس دماغها و قال : ربنا يهون عليك يا قلب اخوك
جيه وقت تلبس الدبل
لجين بخجل : ممكن تنادى رحيل تلبسهم لينا رحيم بابتسامة : من غير ما تقولى
رحيم : ماما
مرفت : نعم يا بنى خد الدبلة لبسهالها
رحيم : معلش نادى طيف تيجى تلبسهلنا
مرفت باستغراب : طيف
رحيم : معلش اتلغبط هاتى رحيل
مرفت : حاضر و شاورت لرحيل
رحيل لبست لرحيم الدبلة و جيت تلبس لجين بصت لطيف بزعل و طيف هزت دماغها بمعنى يلا و لبست للجين الدبلة
بدأ التصفيق يعلى وجيه الشباب شدوا رحيم علشان يرقص و جيت طيف شدت لجين علشان ترقص فى وسط البنات معاها بس لجين بصت لرحيم لقته بيبص جامد لطيف و طيف خدت بالها و فجأة سابت ايد لجين لما لقت رحيم جى على ناحيتهم
رحيم بهدوء : انت كنت هتعملى ايه
لجين : متخافش انا ما كنتش هرقص قدام الناس يا رحيم
رحيم بص لجين و قال : مش انت انت يا طيف كنت هتعملى ايه
طيف بخوف : كنت هاخدها ترقص فى وسطنا و كملت ببعض القوة دى عروستك علشان نفرحها حتى و ﻻ ايه
رحيم بهدوء : لجين انت عايزة ترقصى
لجين هزت دماغها بلا
طيف بغيظ : طب تعال حتى اقفى فى وسطنا و احنا هنرقص
رحيم بصلها بغضب و قال و هو بيكز على سنانه : مين الا هيرقص
طيف بثبات : انا و البنات
قبل ما رحيم يرد كانت جيت مرفت
مرفت : ايه يا طيف مجبتيش لجين و جيتى ليه
رحيم : هو انت الا بعتاها يا ماما
مرفت : ايوا فى ايه
طيف : اصل استاذ رحيم مش عايزنا نرقص
مرفت : ودى تيجى اكييد ﻻ
رحيم بضيق : خلاص خديهم و يدخلوا جوا يعملوا الا هما عايزينه و ميل على طيف و همس : اياك ثم اياك تنسى نفسك و انت بترقصى هكسرلك عظمك و يا ريت مترقصيش خالص
طيف : خليك فى حالك يا رحيم و روح شوف صحابك
رحيم لقى ادم و يحيى جاين عليه و خدوا بعيد
يحيى : هو احنا اه مش طايقينك على عملتك السودة دى بس لازم نوجب
و بدأوا يرقصوا
= هتاكلى الواد بعينك
عطر بصتلها بخضة : حرام عليك يا ميرا
ميرا : مركزة معاه ليه يا عطر
عطر: اصله قمر اوى وحشنى بقالى كتير اوى مشفتوش سبينى املى عينى منه
( طبعا دا حرام و ﻻزم نغض البصر )
ميرا : و لما هو وحشك نهيتى كل حاجة ليه
عطر بضيق : ملوش لزوم الكلام دا و يلا علشان طنط مرفت بتنادى
البنات دخلوا جوا البيت
لجين بدأت ترقص مع اصحابها و طيف واقفة بتبص للفرحة الا باينة على وش لجين
ميرا : ايه يا قمر مش هترقصى
طيف بضيق : لا
ميرا بصدمة : ﻻ بقا طيف الا بتعشق الرقص مش هترقص
طيف بجدية : ارقص اه بس مش قدام كل الناس الا غريبة دى اتحرج
( حتى الرقص مينفعش برا بيتك او بينك و بين صحابك طول مافى حد غريب بلاش و خصوصا لو كانوا رجالة غريبة و مش من محرمك احفظى ادبك و حيائك برا بيتك و صونى تربية اهلك ليك )
ميرا : عين العقل
الخطوبة خلصت على خير و عدى 3 شهور عليها طول الفترة دى و طيف بتحاول تتجنب رحيم على قد ما تقدر و فى نفس الوقت مستغربة ان رحيم مش مشغول بلجين زى ما كانت فاكرة و ان حياته ماشية عادى كأن مفيش لجين اصلا
و لجين الا طول الفترة دى محدش عارف يمسك عليها غلطة خلاص لجين بقت فى نظر الكل البنت الكاملة المتكاملة
= جدى انا عايز اتجوز
سعد بصدمة : انت عبيط يلا
رحيم : ايه العبط فى الا انا بقوله
سعد : هو انت مش كانت خطوبتك من 3 شهور
رحيم : حصل
سعد : ايوا عايز تتجوز ايه بقا
رحيم : انا خطبت عايز اتجوز بقا
سعد : مينفعش احنا قولنا كلمة للناس اتجوز بعد 7 شهور من دلوقتى
رحيم بسرعة : لا عايز اكتب كتاب بس
سعد بتنهيده : ليه الاستعجال اعرفها الاول
رحيم : انا عارفها بيما فيه الكفاية بقالها معايا اكتر من 3 سنين
احمد : بس يا بنى
رحيم : مفيش بس انا عايز اعمل كتب كتاب
سعد بيأس : اعمل الا انت عايزه
رحيم قام حضنه : ربنا يخليك لينا يا جدى
سعد : بس شوف رأى ام العروسة الاول
مرفت : هما زمانهم جاين
ثريا و بناتها و محمود و ميرا جم علشان معزومين على العشاء
بعد العشاء
رحيم : احم
محمود باستغراب : فى حاجة يا بنى
رحيم : بصراحة يا عمى انا عايز اكتب الكتاب محمود بصله بضيق : الرأى رأى العروسة و أمها
رحيم : رأيك ايه يا لجين
لجين و هى بتبص للارض : الا ماما تشوفه
رحيم : طنط ثريا
ثريا : ..............
سعد بصلها بصدمة