رواية عشق بلا امل الجزء الثاني2الفصل الثامن عشر18بقلم زهرة الندي
دخلت حياة لغرفت زيزي لتنظر بسخريه ل زيزي اللى كانت جالسه على كرسيها المتحرك فنزلت حياة لمستوا زيزي )...
وقالت = هلووو "زيزي" اذيك...تعرفى انى من ساعت ماجيت هنا و انا نفسى اشوفك اوى بس اصراحه بنتك كانت مش سيبانى خالص طول اليومين اللى فاتو دول لان بسبب حفدك الوحيده عملت فيه كل اللى انتى شيفاه ده...هه الحفيده و جدتها اسوء من بعض لاكن حاسه ان الحفيده غير جدتها لان طول سنين عمرى مشفتش او*سخ منك يا "زيزي" هانم
"زيزي" بصوت متقطع = "ح ح حياةة" أأنتى بتـ بتعملى أيـ أيه هـ هنا؟
"حياة" بكره = انا هنا لادمر العيله الكريمه دى يا "زيزي" هااانم و اول اللى هيدمرو هيا انتى...كل اللى حصلى كنتى انتى اسبب فيه منساش يوم ما جتلك منهاره اطلب منك سلفه عشان عملية ابويا و كل اللى عملتيه انك استغليتى الموقف لصلحك و عرضينى فى المزاد خليتى اليسوا و الميسواش يشترى و يبيع فيا روحى يا شيخه منك لله انتى و امثالك...بس اد ايه ربنا كريم و عادل و جاب حق كل البنات اللى بعتيهم منك تالت و متلك هه اد ايه انا فرحانه بحالتك دى فرحانه اوى اوى كمان على الاقل بالحاله دى خف المرار اللى جوايا هه شويه لاكن اوعى تفكرى انى هرحمك ده التقيل لسه جي ياااا غاليه...بااااي
وتركتها حياة فى نوبت بكأها وخرجت من الغرفه ببرود شديد وهيا تتذكر نفسها زمان و اللى عملته زيزي فيها و فى غرها بكل قسوه فـ بدون اصد خبطت حياة بحد وهيا ماشيه سرحانه )...
فقالت بأسف = انا اسـ...!!! هه هونتا؟
"يونس" بابتسامه ساخره = ايوا انا يا حبى معقوله تكونى نستينى وحنا عيشين دلوقتي تحت سقف بيت واحد
"حياة" بقرف = للاسف منستكش مع انى اتمنى
"يونس" بحقد = والله كان بودى اقولك انى حاولت انساكى لاكن كل ما ابص للمرايه افتكرك و افتكر اخر ذكره سبتهالى قبل ما تهربى
وكان "يونس" بيشاور على عينه فقالت "حياة" بسخريه = تعرف كان بودى اسيب ليك علامه اكبر من دى عشان متنسنيش عمرك كلو...كدا كدا الاميراة مش بتتنسه يا "يونس" واللى بيغلط بيتعاقب و انت غلط و تستحق عقابك ولااا مش معايا حق
"يونس" وهوا ينظر لجسدها بشهو*ا = هونا اقدر اقول عكس كدا انتي مش معاكى الحق وبس لا و الجمال و الاناقه و الروقى...طول عمرك جميله اوى يا "حياتى" حته بعد كل السنين دى مزلتى محافظه على جماله... هوا فيه كدا بزمتك
ولسه يونس هيقترب من حياة راحت ابتسمة بخبث و جابت كوب من الماء و كبته فى وجه يونس بشر فنظر لها يونس بغضب شديد وهوا بيمسح وشو )...
وقال بغضب = ايه اللى انتى عملتيه دى انتى غبيه
"حياة" بمكر = بالعكس يا "يونس" انا ذكيه جدآ بس انت مستقل بذكائى معزور بردو الظروف اللى قبلتنى فيها زمان خلدك تشوفنى بنت ضعيفه و جبانه لاكن كانت النتيجه عين من عيونك زمان اما دلوقتي مش هكتفى بعين واحده و ممكن عادى يا حب ابعدك لرحله عند عزر*ئيل ههه
يونس مره وحده شدها من خصرها عليه وهوا مسبت يدها السليمه خلف ضهرها فحولت حياة تبعده عنها ولاكن معرفتش وهيا )...
فقال = هه بلاش تقولى كلام انتى مش اده ياحب لان انتى اللى مش ادى...خلاص يا قلبى
بعدت "حياة" واخيرآ ايد "يونس" عن اديها وقالت = حاسب ايدك تك وجع فى ايدك...انت لو فكرت تقرب منى تانى هتشوف وش مش هيعجبك يا حقير انت
جت "هيدى" على صتهم وقالت بتفاجأ = ايدا فيه ايه...ايه اللى بيحصل هنا؟
"يونس" = ولا حاجه يا حبى تنا كنت برحب بصحبتك بس شكل ترحيبى بيها مش محبوب لها 😏
"حياة" بحده = ولا هيكون يا "يونس" و الكلام اللى عندى وصلك خلاص...عن اذنك يا "هيدى" انا راحه ارتاح شويه عشان تعبانه
اومأت لها "هيدى" بهدوء فتركتهم "حياة" و مشت فقال "يونس" بسخريه = الف سلامه عليكى ياحب
نظرت له "هيدى" بضيق فقال باستفزاز = مالك عيونك بتق شر*ار كدا ليه لتكونى غيرانه هههههه
"هيدى" بسخريه = اغير على مين بالظبط...المهم ابعد عن "حياة" يا "يونس" وكفايه اوى اللى حصل ليها لحد الان بسبب امى و بسببك
"يونس" = ونا مالى ياختى...هونا اللى رحت استغليت حوجتها و رحت بعتها بالغالى عشان كام قرش يا روح امك...قبل ما تعيبى عليا روحى و شوفى امك المشـ*ـلوله عملت ذنوب اد ايه فى دنيتها عشان ربنا يعاقبها بالشكل ده هه سلام يااااحب...واه ياريت تعرفى بنتك لما ترجع من الجمعه انها تروحى انتى وهيا تعملو شوبنك لان بكره ريحين حفله وفيها رجال اعمال يااااما ومش عوزكم تعرونى...مافهوم
"هيدى" بكسره = مافهوم
وتركها يونس و مشى فـ جلست هيدى على الكرسى و فضلت تبكى بشرح كل الألم و الكسره اللى جواها الان فكانت حياة تتابع كل ذلك فى السر و قلبها يدق برحها البريئه بأنها تذهب و تواسيها ولاكن رجعت حياة عن ما دار فى زهنها و ذهبت لغرفتها و اغلقت الباب باللوك و راحت اخرجت هاتف مخبياه فى اغردها جيدآ و طلبت رقم حد )...
وقالت = الووو...عوزاك فى خدمه و اللى عوزه هتخده و بزياده...لا متخفش الحوار بعيد عن الحكومه...يعنى محولت سرقه فاشله كدا...هفهمك كل حاجه متخفش بس اصبر عليا و اسمعنى كويس....!!!
.. فى الاسكندريه..
.. فى منزل عماد ..
كانت ليلى بتظبط حجبها باستعجال امام المرأه وهيا بدندن بابتسامه مرسومه على شفتيها فدخلت نيره للغرفه وابتسمة بحنان )...
وقالت = ياعينى ياعينى على النشاط اللى بيظهر كل فين و فين كدا...ياترا بنتى الحلوه صحيه بدرى و عماله تغنى على الصبح كدا لي
"ليلى" بمرح = مالك يا "نبنو" هونتى تطولى بنوتك الحلوه تكون مبسوطه
دخلت "نيره" للغرفه وقالت = لا مطولش ياختى...بس مش بزمتك عجيبه لما الام متكونش عارفه اي حاجه خالص كدا عن بنتها اللى كل يوم بحال شكل...وبزاد الشهر اللى عدا ده
"ليلى" بتوتر = صدقينى يا ماما مافيش حاجه خالص... انا بس اليومين دول متحمسه انى اعدى بقا السنه دى و اشتغل بشهدى و ارفع راسك و راس بابا فى السما طول العمر
"نيره" بحنان = ومين قالك انك مش رافعه رسنا يا قلب امك...ده انتى الحيله بنتنا الوحيده اللى ربنا عوضنا بيها...ووجودك فخر لينا يا قلبى...بس ممكن توعدينى انك لو مخبيه عن ماما حاجه تيجى و تحكى ليها علطول من غير خوف
"ليلى" بابتسامه باست خد مامتها وقالت = بس كدا من عيونى الاتنين يا "نينو"...يلا باى بقا يا ممتى عشان متأخرش على الجامعه
"نيره" بتوديع = باى يا حببتى 👋
خرجت "ليلى" بعد ما اخذت اغردها وودعت والدتها فتنهدة "نيره" وقالت = ميه فى الميه مخبيه عليا حاجه يا "ليلى" ومسيرى هعرفها يا بنت بطنى...بس يارب ميطلعش اللى فى بالى صح
.. عند ليلى ..
نزلت ليلى من المنزل و حبت تخدها مشى لحد الكليه اللى قريبه من منزلهم فكانت ماشيه ليلى وهيا سرحانه و الابتسامه لا تفارق شفتيها لتستمع فجأه لجلجس عربيه جانبها على الطريق فتجاهلت ليلى الجلجسات و كملت طرقها ولاكن فضلت العربيه تمشى جانبها ببطء وهيا بتجلجس لها فغضبت ليلى بشده و دارت للعربيه بغضب )...
وقالت = فيه ايه يابنى ادم انت...ماشى ورايا بالعربيه ليه...قسمآ بالله لو ممشيت هنادى الشرضـ.....!!!
فجأه انفتح زجاج العربيه لتتفاجأ ليلى من وجود يامن فى العربيه وهوا يبتسم لها بحب شديد فابتسمة ليلى بتعجب وهيا تنظر له )...
فقالت = "يامن" انت بتعمل ايه هنا؟
"يامن" بابتسامه = قولت اكسب فيكى سواب و اخدك معايا الكليه...يلا اركبى
"ليلى" بارتباك = لا مينفعش ممكن بابا او حد من قريبى يشفونى
"يامن" بمحولت تطمنها = يابنتى متخفيش...اولآ انا بعاد جدآ عن المنطقه بتاعتكم و محدش هياخد بالى... يلا بقا اركبى
فكرت ليلى شويه ثم حزمت امرها و ركبت العربيه بسرعه وهيا تنظر حوليها فنظر لها يامن بحب و مسك اديها و بسها بحب فابتسمة ليلى بخجل شديد و شدت اديها منه وهيا تنظر للطريق بكسوف و خدتها محمرين بشده فابتسم يامن بحب ودور العربيه و رحل فى طريقه للكليه )...
.. فى منزل رجاء ..
كان يصدر صوت شجار البنات من غرفتهم فكانت فاطمه و كارما عملين يشدو فى شعر بعض بصريخ فدخلت لبنى للغرفه بسرعه و فصلت مابنهم بالعافيه وهيا تنظر لهم بغضب )...
فقالت بعصبيه = فيه ايه منك ليها ايه قلت الادب دى...فيه اخوات يمسكو فى بعض بالشكل ده يا مش محضرمين انتم
"فاطمه" بغيظ = هيا اللى غلطانه يا ماما مش انا
"لبنى" بضيق = ايه اللى حصل يا "كارما"
"كارما" بغضب = ولا حاجه يا ماما بنتك متغاظه انى بقول ان انتى و بابا هتطلقو و هنفضل هنا علطول
نظرت "لبنى" لبنتها بضيق فقالت "فاطمه" بدموع = ماما الكلام ده مش صح...صح انتى و بابا مش هتطلقو مش كدا
"لبنى" بتعب = لا يا "فاطمه" انا و بابا هنطلق ومعدناش هنرجع البيت تانى...وهنعيش هنا ما ستو علطول
"فاطمه" بغضب = انا مش بحبك ونا مش عيشه معاكم هنا انا هعيش مع بابا حبيبى...ومش عيشه معاكى خالص انتى وحشه
ضربتها "لبنى" بالقلم وقالت بغضب = انا باين كدا معرفتش اربيكى يا قللت الادب و من النهارده لسانك ميخطبش لسانى انت فاهمه
وتركتهم لبنى وخرجت و تركت فاطمه تبكى بشده و كارما تنظر لهم بتنهيده فاغلقت لبنى باب غرفت بنتها بتعب وهيا بترفع شعرها من على وجهها )...
فقالت "رجاء" بتنهيده = استهدى بالله يا حببتى...بنتك لسه صغيره ومش فاهمه حاجه لسه
ذهبت "لبنى" لها و جلست على الارض امام والدتها وقالت بتعب = انا تعبت اوى يا ماما..."كارما و فاطمه" تعبنى اوى معاهم ولحد دلوقتى مش عرفه اعمل اي حاجه فى حياتى...وكل اللى بتمناه ان يصدق استاذ "عمر" فى وعده ويطلقنى فعلآ من الحيو*ان اللى اسمه "صلاح"
"رجاء" وهيا بتملس على شعر بنتها بطيبه = متخفيش يا قلبى ان شاء الله ربنا هيجبر بخاطرك و هيبعد عنك الشرانى ده و يهديلك بناتك بارب
"لبنى" بتمنى = يارب يا ماما...صح امال فين البت "داليا" ملهاش حس ليه البت دى
"رجاء" بتنهيده = نايمه يابنتى شويه لانها مسفره اخر النهار ربنا يهديها اخر العنقود و تعبانى معاها بنت الايه
"لبنى" بابتسامه = ربنا يهديها يا ماما وااا ويارب ترجع اللى نسيدنا دى..."حياة" وحشتنى اوى يا ماما
"رجاء" بتعب = ومين سمعك يابنتى...من يوم ما مشت و سبتنا ونا حاسه انى مفقدش ابوكى وبس تنا فقد ابوكى و اختك ورا بعض...خيفه امو*ت قبل ما اشفها و املى عينى منها هيا وولدها...ياترا دلوقتي اتجوزت ولا عيشه ازاى ولا بتاكل منين ولا اي وضعها دلوقتى هيا وولدها...ياربى 25 سنه بسأل على وضع بنتى دلوقتى ومش لقيا اي حاجه تريحنى على اول ما العين شافت 😓😓
"لبنى" بحزن = يارب ترجع هيا وولدها بالسلامه يارب يا ماما
"رجاء" بتمنى = يارب يابنتى
وتنهدة رجاء بتعب فطبطبت لبنى على يد والدتها بحزن شديد فكانت داليا تستمع لجدثهم بدموع مغرقه وجهها وهيا تتذكر بألم وعد حياة لها الذى تنتظر قدمها طول السنين اللى عدت دى باشتياق لشقيقتها )...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
Fℓαsн Вαcĸ 📸
فجأه = مامااا 😭💔
...( نظرت حياة خلفها لتلقا شقيقتها داليا تقف امام غرفتها وهيا تبكى بشده فرمت حياة الحقيبه من يدها وجرت على داليا و اخذتها فى حضنها بقو*ه و هم يبكون بشده و بعتت حياة عن داليا وهيا بتمسح دمعها بحنان )...
وقالت = ايه مصحيكى يا حببتى لسه بدرى عن المدرسه
داليا برجاء = متمسيس يا حياة تايه مس هتعرف تعيس من اير حياة اللى بتحبها و بتائت بالها منها
( متمشيش يا حياة داليا مش هتعرف تعيش من غير حياة اللى بتحبها و بتاخد بالها منها )
حياة بدموع = ليه يا قلبى داليا عندها ماما و نيره و لبنى اللى بيحبوها اوى اوى اوى و هيخدو بالهم منها...انا لازم امشى يا داليا دلوقتى...بس اوعدك يا روحى انى رجعه من تانى علشان خاطر داليا و ماما و نيره و لبنى 😢
داليا بدموع و برائه مدت صبعها ل حياة وقالت = توعدينى 👈🏻🥺
حياة مدت صبعها هياةكمان و شبكوه فى بعض وقالت بابتسامه من وسط دمعها = اوعدك يا قلبى 👉🏻😢
ومقدرتش حياة تمسك دمعها اكثر من ذلك و قامت بسرعه فجلست داليا على الارض وهيا تبكى بحرقه شديده فـ اخذت حقيبتها و اغلقت الباب و فضلت تجرى تجرى من البيت و من الحاره وهيا تبكى بشده
Fℓαsн Вαcĸ 📸
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حطت "داليا" اديها على قلبها بدموع وقالت = وحشتينى اوى يا "حياة"...امته هترجعى بقا انا كل ده مستنياكى يا ماما 😭
.. فى القاهره ..
.. فى فلا الدمنهورى ..
كانت ليان و ملك جالسين بملل شديد فـ من ساعت ما حبسهم عاصى فى الغرفه دى ولم يدخل لهم مره اخره و مافيش غير الخدم اللى بيدخلو ليهم بالطعام لحد ما علمو من احد الخادمات باللى حدث ل بنت عاصى اللى المفرود والدهم ففجأه لقو الباب بيتفتح ليتفاجأون بـ فتاه داخله للغرفه وهيا بتساعد الجده كوثر فى الدخول فتوقفت ليان و ملك باحضرام فاجلستها الفتاه على الاريكه و نظرت ليهم بابتسامه بشوشه )...
وقالت = اذيكم تعرفو انكم احلا من الصور
"ملك" = شكرا بسسس انتى مين؟
"مرام" بابتسامه = انا "مرام" اختكم من الاب و نفس السن على فكره بس حصلت ليا حدثه و معرفتش اجي اتعرف عليكم فى اليومين اللى فاتو دول
"ليان" وهيا تنظر لوجهها بصدمه = الف سلامه بس احنا مش اخواتك و لو سمحتى اطلبى من بباكى بأنه يخرجنه من هنا لان الحبسه دى مش هتفيدو بحاجه
"كوثر" بتنهيده = يابنتى انتم ليه مش قادرين تصدقو بأنكم ولاد حفيدى "عاصى" و ان دى الحقيقه
"ليان" بضيق = اي حقيقه اللى بتتكلمى عنها حضرتك انتم عوزين بعد 25 سنه تيجو تقوللنا انكم علتنا و اننه فجأه طلع لينا اب و ام و اخوات كمان...اي عقل هيتقبل الكلام ده بالظبط
"مرام" = بصى يا "ليان" انا عارفه ان الموضوع ميتعقلش وانكم دلوقتي مزلتو مصدمين لاكن هيا دى الحقيقه...انتم بنات بابا اللى عاش 25 سنه يدور عليكم من غير يأس و الحمدلله لقاقم فـ حولو تقبلو الموضوع لان دى الحقيقه
"ملك" باختناق = الحقيقه اننه مش فاهمين حاجه ان احنا عشنا عمرنا كلو مفكرين نفسنا ايتام و مفكرين نفسنا اصحاب و احنا اكبر من كدا...انتم اللى مش فاهمين البنمر بيه احنا دلوقتي وياريت حد فيكم عارف يفهمنى بالعكس كل اللى عمله الاستاذ "عاصى" بأنه قال لينا الكلام ده و حبسنا فى الاوضه و سبنا لعقلنا ياخد و يدى فى كل شئ مرينا بيه طول 25 سنه دول
"كوثر" بهدوء = اولآ اقعتو انتم التلاته لان الكلام اللى عندى مينفعش يتقال و انتم وقفين كدا يا بنات
نظرو التالت بنات لبعض و جلسو فعلآ هم التلاته وهم ينظرون للجده اللى بتأت تتكلم بهدوء = بصى يا "ملك" انا عارفه انكم دلوقتي مش فاهمين حاجه و ان كل اللى بيحصل حوليكم ده مخليكم محتارين فى حاجات كتيره اوى...لاكن فى الاخر هقولكم ان دى الحقيقه يا بنات و الحقيقه ان "عاصى الدمنهورى" بيكون ابوكم و"حياة" بتكون امكم و "مرام و مرةان" بيكونو ولاد ابوكم و اخوتكم واحنا كلنا علتكم ومافيش كلام تانى غير ده ولازم تتقبلوه يا حبايبى عشان متتعبوش
"ليان" بحزن = حضرتك احـ...!!!
"كوثر" بمقاطعه كلام "ليان" = ستو...متقوليش حضرتك قوليلى ستو زى ما كل احفادى ما بيقلولى و زى "لوكه" ما بتقولى
نظرت "ليان" ل "ملك" وقالت = احنا لسه مش متأكدين اذا كنا ولاد حفيدك ولا لا حضرتك...ونا بقا من ي م ما كبرة و عرفت ان ملييش لا اب ولا ام ونا عود نفسى متعلقش بحاجه بسهوله كدا...عشان زى ما قولتى عشان متعبش...فـ نمشيها حضرتك دلوقتي لحد ما نتأكد كلنا من اللبخه اللى معدش حد فاهم فيها حاجه دى
"مرام" بتفائل = بس انا بقا متأكده
"ملك" برفع حاجب = عجيبه اللى يشوفك مفكرش ان الاخ اللى اسمه "مروان" ده المفرود اخوكى
"مرام" بضحك = ههههههههه على فكره "مروان" طيب خالص لاكن عيل شويه...شويه و بصراحه معاه حق حد يتخيل ان فجأه يطلع لينا اختين بالجمال و الحلاوه دى لا و ايه و دكتره كمان و حاجه تشرف كدا و منغرش منكم...الله
ضحك الكل بخفه على كلام "مرام" فقالت "ملك" = والله مافيه اجمل منك انتى
حركت مرام نن عنيها فى الغرفه باختناق بمرارة الجمله عن جملها الذى اصبح ممحى بسبب الحر*يق فاول ما لحظة ليان تغير ملامح مرام )...
فقالت بسرعه = وبعدين ياختى انتى عماله تقرى علينا و دكتره و مش عارفه ايه و لحد دلوقتي مقولتناش انتى بتشتغلى ايه...ولااا شكلك عوكليا
"مرام" بغرور و مرح = عوكليا...حرام عليكى بوظتى الكلمه...وبعدين لا خالص ياختشى مش عوكليا ولا حاجه اللى قدامك دى اكبر فشونستا فى القاهره و ازيائى اخده الجيزه العالميه يا اخت
"ملك" بانبهار = وااااو لا لا المفرود احنا اللى نغير مش انتى يا باشفشونستا ههههههه
"مرام" بضحك = باشفشونستا مره وحده
نظرت الجده لحفيدتها التلاته بحنان وقالت = تعرفو يا بنات انى كنت متأكده انكم لما تتقبلو انتم التلاته هتكونو اجدع صحاب و اخوات و حبايب و قريب جدآ هتنضم المجنونه التانيه اللى اسمها "نانسى" ليكم
فجأه دخلت "نانسى" للعرفه وهيا تقول بمرح = حد جايب فى سرتشى ولا ايش
ضحك الكل فقالت "مرام" = ايوا باختى جيبين فى سرتشك...تعالى اترزعى جنبنا
جلست "نانسى" وهيا تقول بدرامه = يابنتشى احترمينى شويه صغنانين ولا عشان انتى اكبر منى فلازم القهر ده يوليييييه
قالت "نانسى" اخر جمله بصريخ مرح فوكزتها "مرام" بغيظ فقالت "ملك" بتذكر = مش انتى اللى شفتك ساعت ما كنت بدور على الحمام يوم الحفله
"نانسى" وهيا بتهز رأسها كلاطفال = صححح صحح انييي😂 كنت ياختى راحه اشوف اخويا المكتأب و اتفاجأ بيكى ليسه فى الكوليدو فقولنا نكسب فيكى سواب و ندلك على الطريق ههههههه
"ملك" بضحك = بجد تشكرات تشكرات
ملك كانت عاوزه تسأل على نادر و يقرب ايه للعيله ولكنها خجلت تسأل فى الامر فتنهدة ليان بملل)..
وقالت = وحنا هنفضل كتير فى الحبس الانفرادى ده ولا الباشا ناوى يعفو عننا من الملل ده
"كوثر" بضحك = ههههههه لا يا "ليان" هتخرجو من الحبس ده لن شاء الله
"ليان" لوت شفتيها وقالت = ان شااااء الله
فجأه رن هاتف "ملك" بمكلمه محوله من الجزائر فقال = ده "مصطفى" اقوله ايه دلوقتي
"مرام" = من رأيي بلاش تعرفيه بحاجه دلوقتي...على الاقل لما يرجع عشان ميزعلش
اومأت لها "ملك" فقالت للجده = طب ممكن اتكلم فى الجنينه احسن
"كوثر" بإبتسامه حنونه = يابنتى البيت ده بتكم زى ماهو بيت اخوتكم و ولاد عمكم و عمتكم و برحتك روحى زى ما انتى عاوزه يا قلبى
ابتسمة لها ملك و تركتهم و خرجت ملك و ذهبت للحديقه اللى كانت قريبه من غرفتهم و ردة على مصطفى و اطمنت عليه و كذلك هوا وبعد ما اطمنت ملك على مصطفى اغلقت معاه و تنهدة بحيره لتبتسم برقه عندما تستمع لصوت الكمان يغزف بكل رواعه و جمال فرفعت ملك اعينها لشباك غرفة نادر وهيا تكاد تفتح اعينها بسبب ضوء الشمس الذى يزعج اعينها فاخيرآ ملك استطاعت فتح اعينها لتبتسم عندما طرا نادر جالس على كرسيه فى فرندت غرفته وهوا يضرب على الكمان بأعين مغمضه ففضلت ملك تتأمل نادر بهيام ولاكن فجأه فتح نادر اعينه و ابتسم لها فخجلت ملك بشده و دخلت بسرعه للقصر ولاكن بالخطأ خبطت فى حد )...
فقالت بأسف = انا اسفه
"يوسف" بلطف = لا ولا يهمك بالمناسبه انا "يوسف" ابن عمك وبكون كابدن طيار
"ملك" بابتسامه خفيفه = اهلآ وسهلآ بيك لاكن احنا لسه مش متأكدين من ابن عمك دى
"يوسف" بابتسامه = بس انا متأكد بقا و بكره تتأكدى انتى كمان من كلامى ده
"ملك" بتنهيده = ان شاء الله
وتركته ملك و ذهبت فتنهد يوسف و مشى هوا كمان فى طريقه للمكان اللى هيأكد او هينفى كل شكوكه )...
.. فى غرفت فريد ..
كان فريد عمال يحط ملابسه فى الحقيبه بتركيز وهوا بيأكد على البسبور الخاص به و اغراده الخاصه بالسفر فدخل مروان وهوا ينظر للحقيبه بتعجب )...
وقال بتسائل = ايدا هونتا معزل ولا ايه يا عمى
"فريد" بغيظ = عم الدبب...عم مين يا شحط امت تنا اصغر منك
"مروان" بمرح = اه اه ماهو باين يا "فروده" بس قولى رايح فين يا راچل
"فريد" بحماس = مسافر يا "مرمر"
"مروان" بألحاح = بجد طب ما تخدنى معاك ينوبك سواب يا "فروده" يا عسل
"فريد" برفع حاجب = انت لي محسسنى انى رايح اتفسح ياض ده ابوك و عمك دبسونى فى السفريه دى
"مروان" = عجيبه دبسوك فيها لي؟
"فريد" وهوا بيقفل الحقيبه = فيه وفد مهم رايح اقبله هنا ولا ابوك ولا عمك فضيين يروحو يستقبلوه و يمضو معاه اوراق الصفقه الجديد فقالو ايه يدبسونى انا فى الحكايه دى ياعم
"مروان" بحزن = هه ماهو الكل مشغول ببنات الخدامه ياسيدى
"فريد" بعقل وهدوء = بص يا "مروان" الخدامه اللى بتتكلم عنها دى عزيزه اوى على الكل و بزاد عليا كانت بنسبالى الاخت و الصديقه و الام و كلنا يابنى عمرنا ما شفنا منها حاجه و سبب هربها من هنا باخواتك انها ميه فى الميه خافت لتكون هتهدم بيت امك اللى كانت ساعدها هيا كمان حامل فى اختك...عارف انك خايف ليخدو مكانك انت و اختك عند ابوك و بخدو محبت ابوك لصالحههم هما لاكن متنساش انهم اخواتك بردو يا "مروان" وعاشو 25 سنه بعاد عن ابوهم و امهم و عيشين فى جحيم وانت سمعت و شفت المحامى "فؤات" قال ايه عنهم...فـ بلاش تيجى انت كمان عليهم يابنى لان كفايه ان الدنيا كلها جايه عليهم هم و ابوك و "حياة" اللى لسه احد دلوقتي محدش عارف ليها مكان
"مروان" بتنهيده = انت عارف يا "فربد" كويس انى متعلق بـ بابا و ماما و اختى اوى و فكرت ان ممكن اي حاجه صغيره تهدم حيتنا بتخوفنى...انا لو كان حصل حاجه ل "مرام" فى الحر*يق انا كنت مـ*ـت وراها "مرام" مش اختى الكبيره وبس لا و صحبتى و اغلا انسانه على قلبى...وبابا انا متأكد ان بابا مش هيحب حد اكتر حد لاكن بردو خايف ليخدو كل حنية و حب بابا لصالحهم...انا راجل اه يا "فريد" لاكن انانى فى حبى لحد
"فريد" حب يغير الجو لانه يعلم مدا حب "مروان" لعائلته و مدا اختناقه الان فقال = ألا قولى صحيح يا رميو بأمارت الحب...هيا مين المزه اللى كانت لزقه فيك طول الحفله دى
كانت نانسى ذاهبه إلى غرفتها فاستمعت لسؤال فريد ل مروان فتوقفت تستمع للذى رح يقوله مروان باختناق )...
فقال بابتسامه =