الفصل السابع7
بقلم منه محمد
بقرر "محمد" ان ياخد "ليلى" للمكان تاني عشان تكون علي راحتها بس
محمد : ها ايه رأيك ف المكان ده مش هنا احلى
ليلى : فعلا احلى بكتير انا بحب ابقى وسط الناس العاديين اكتر سكتت شويه وبعدين قالت : عارف على رغم من مثلت كتير الافلام اللي بتحكي عن قصص الحب الا اني عمري ما عشتها بجد
محمد باستغراب : ازاى !؟
ليلى : كل اللي عرفتهم ف حياتي اغلبهم ياما كام طمعان ف شهرتي ياما ف ثروتي عمر ما حد حبني للشخصي
بعدها بتبدا "ليلى" تحس بالسقعه ف بيعمل "محمد" الحركه المشهوره و بيقلع الجاكيت و يبدهولها
ليلى : ميرسي
محمد : العفو
بتبصله بامتنان : انت لطيف اوي يا محمد
ف بيحمر وحشه بخجل و ييدأ يحسن بالحراره : اااا شكراً
و بيرحوا ف اخر اليوم و بتبص "ليلى" ل"محمد" بنظرات كلها حب
ليلى : كان يوم جميل اوي انهارده
و بتلف عشان تمشى و بتقف تاني و ترجعله
محمد : في ايه رجعتي تاني ليه؟
ليلى : نسيت الجاكيت بتاعك
محمد : اه هههه خاليه معاكي
ليلي : لا ازاي ده بتاعك لازم تاخده اتفضل و اديتهوله
ليلى: بااااي
محمد : باي و بيمكس الجاكت بتاعه و بيشم فيه ريحه البرفان بتاعها
عنايات : حلوه مش كده
محمد : حلوه اوي ، ايه ده عنايات !!
عنايات : ايه اتخضيت ليه انت شوفت عفريت ولا ايه ؟
محمد : لاااااا بس اصلك جيتي فجاءه وووووو ، هو انت هنا من امتى ؟
عنيات بخبث : من ساعه ما نزلت من العربيه
محمد : و عملتي ايه ف الخطه بتاعتك
عنايات : للاسف مكملتش
محمد : الحمد لله ، اااااا اصدقى ليه ايه اللى حصل ؟
عنايات : قصه طويله هابقى احكيلك عليها بعدين يلا بينا و بتكمل، بتنهيده : شكل اللي خوفت من حصل و الموضوع هايقلب بجد
محمد : موضوع ايه؟
عنايات : و لا حاجه يلا بينا
_____________________________________________________________
__________________
و في يوم التالي ف القسم
عماد : فتحي انا عايزك تجيبلي كل المعلومات الخاصه ب"عنايات"
فتحي : ليه يا باشا هو انت شاكك فيها
عماد : لا بس فيه سبب تاني هابقى اقولك عليه بعدين
فتحي باستغراب : تحت امرك يافندم
________________________________________________________________________________
و ف البيت بيكون "محمد" مع "ليلى"
ليلى : يوم امبارح ده ميتنسيش
محمد : فعلا
ليلى : هنخرج امتى تاني ؟
محمد : ايه نخرج تانى !؟
ليلى : اه بصراحه حاسه انى عايزه اشوفك اصلك وحشتني
بيفرح "محمد" بس ف نفس الوقت بيحس بالحزن لانه عارف انها لو عرفت الحقيقه هتكره
بتلاحظ "عنايات" ان العلاقه بينهم بدأت تتطور و بتبدأ تقلق
و اثناء ما هما قاعدين ف الصاله
عنايات : انا بفكر اعدل الخطه
محمد بقلق : تعديل لا ايه اللي حصل !!
عنايات : انا لاحظت انها من فتره قريبه بدأت تتعلق بيك اكتر
محمد : اااانا لا ده جزء من الخطه زي ما انت قولتي بالظبط مفيش بينا اي حاجه نهائي
عنايات : اممممم واضح مبقيناش بنشوفك مع انك عايش ف نفس البيت طول اليوم لازق وشك ف الموبايل
بيقوم "محمد" مره واحده و بيقول : بصراحه بقى كده انا مش عايز اكمل الخطه دي
عنايات : يعنى مش عايز تكمل انت اساس الخطه دي انت ناسىي
محمد : مش ناسي وعشان كده لازم نبطل
عنايات : نبطل ايه ؟
محمد : نبطل نصب ونشوفلنا شغلانه شريفه بقى
عنايات : و الله كل ده عشان السنيوره متزعلش خايف يا حرام لو عرفت حقيقه النصاب ممكن تنهار
بيتعصب محمد : اخرسي و بيضربها بالقلم على وشها
بتحل الصدمه والهدوء ف المكان كله
بتحط عنايات ايد على مكان الضربه وهى مصدومه و بتعيط لان اخوها عمره ما ضربها قبل كده : بتضربني عشانها هي بقيت هي اهم عندك مني من اختك
و بتجرى تروح على اوضتها و بتقفل الباب عليها
بيحس بالندم ف بيروح وراها
محمد : عنايات افتحي انا مكنش اصدقي و مش عارف ازاى عملت عنايات ارجوكى سامحيني
بعدها بيحس (محمد) بتأنيبر ضمير و بيفكر ف كلام اخته وان فعلا حبه ل "ليلى " ممكن يخليه يكره اخواته ف بيدوس على مشاعره و بيقرر يكمل الخطه