محمد : تفتكر جايين يقبضوا علينا، انا قولت لعنايات بلاش من الاول ام الخطه دي
عماد : افتح الباب يا عثمان
محمد : عثمان مين!؟
محمود : انا
محمد : ازاى انا مش فاهم حاجه
محمود : بعدين هابقى اشرحلك
محمود : حاضر ياباشا
و بعدها بيفتحله الباب
عماد : ايه يا عثمان ايه حكايتك مع الباب
محمود : لامؤخذه يابيه اتفضلوا اتفضلوا
بيدخل "عماد" و "فتحي"
محمد : تشرب ايه يا فندم ؟
محمود بصوت واطى : ما بلاش تشرب ايه دي
محمد : ليه !؟
محمود : متاخدتش ف بالك
عماد : بص انا شربت كتير انهارده بس مش مشكله نشرب تاني عايزه قهوه لو سمحت
محمود : مش قولتلك بلاش مش هايبطل طلبات دلوقتي
محمد و هو بيبص ل"فتحي" : و حضرتك؟
فتحى : انا كمان عايزه قهوه
محمود : انا هاروح اعملهم
محمد : لا خاليك انت قاعد معاهم و انا هاروح اعملهم
محمود : بقولك سيبنى انا اللي اعملهم
عماد : ما خلاص بقى يا عثمان سيب الراجل هو اللى يعملهم احنا هنتعبوك هنا وهناك
محمد : عثمان مين ؟
محمود بصوت واطى : اسكوووووت هتفضحنا
بيروح "محمد" يحضر المشاريب و بيقعد "محمود" و هو خايف
عماد : مش انت اسمك عثمان بردو
محمود بتوتر : ااااه ااااهة
عماد : اومال مين محمود ده ؟
محمود : انا بردو
عماد : الاه ازاااااي !؟
محمود : انا اهفهمك انا اسمب الحقيقى محمود بس بيدلعونى و يقولولى عثمان
عماد : اااااه فهمت
محمود : بس انت عرفت بيتنا منين يا سعاده الباشا
الحقيقى منين يا باشا
عماد بكل ثقه : احنا الحكومه يا بنى يعني نعرف كل حاجه
محمود و هو بيبلع ريقه : بجد !!
عماد : اه اومال انا عارف عنكوا كل حاجه
بيبدا "محمود " يتوتر و ركبه تخبط ف بعض و بعرق جامد
محمود بتوتر شديييد و تهته : عععععع عارف ععععع عارف عننا اييييه يا باشا !!!!!!
عماد : عارف ان انتو تلات اخوات و ان عنايات تبقى اختك الضغيره و محمد يبقى اخوك الكبير بس غريبه
محمود : ايه؟
عماد : انت مش شبهم
محمود : هههه جينات عادي انا اخدت شكل بابا و هما الاتنين خدوا شكل ماما هههه
عماد : اهههه عشان كده ، عموما انا مش هاطول عليكوا و هادخل ف الموضوع على طول
محمود : ياريت يا باشا
و بيجى "محمد" و بيحط القهوه قدامهم
عماد : انا جاي اطلب القرب منكم
الاتنين ف نفس واحد : في مين ؟؟
عماد : هايكون ف مين يعني ف اختكوا عنايات طبعا
الاتنين بيبصوا لبعض بدهشه و خوف
محمد : اااختنا احنا حضرتك عايزه تخطب اختي انا
عماد بتعجب منهم : ايوه، هو في مشكله و لا ايه !!
محمد : لااااا ازاي طبعا هو احنا نطول نسب عظيم زي ده، بسسسس
عماد : بس ايه !؟
محمد : بس لازم ناخد رأيها الاول اه الاصول اصول
عماد : و انا معنديش مشكله
محمد : لا ما هي مش هنا لما ترجع نبقوا ناخدوا رايها ،لو حابين تروحوا لا نها ممكن هتتاخر مفيش مشكله و نبقى نبلغكوا ردها اي وقت
محمود بصوت واطى و.حسره : مش هايمشوا
محمد : ليه ؟
محمود : اسمع منى عارف مش هايرضوا يمشوا الا اما تيجي
عماد : لما مفيش مشكله نستناها
محمود : مش قولتلك
عماد : اكيد ليلى بتاخرها ف الشغل
محمد : شغل ايه !؟
محمود : اسكووووووت
بتدخل "عنايات" و بيجروا عليها اخوتها بيحكولها اللي حصل
عماد : اهلا يا عنايات ليلى تعبتك ف الشغل مش كده
عنايات بتعجب : ليلى مين !؟
محمود بصوت واطى : فاكرك بشتغلي خدامه عند ليلى من ساعتها
عنايات بفهم : اااااه تمام ، ايوه بهدلتنى جامد
عماد : غريبه بس شكلك مش متبهدل خالص
عنايات : اه اصل انا بخالي بالى من شكلي حتى و انا بشتغل ههههه
بعدها بيطلعوا التلاته يجروا ع الاوضه و بيتبدوا يشوفوا هايعملوا وهما بيهمسوا لبعض
محمد : و بعدين هانعمل ايه ف المصيبه دي
عنايات : هاضطر اوافق عليه
محمد : ايه انت اجننتي عايزه توافقي عليه عشان يعرف اللي بنعمله و يقبض علينا
عنايات : بالعكس كده آمن
محمد : ازاي !؟
عنايات : هو شكله عبيط استحاله يشك فينا و لكن انا خايفه لورفضته يدور و رانا يكتر و يعرف فيه حاجه هو حد بيرفض ظابط
محمود بقتناع تام : عندها حق هو حد لاقي
عنايات : احنا نطول فتره الخطوبه و بعدها نبقى نشوف ههرب منه ازاي (و شبكنا الحكومه على راى ريا و سكينه ف المسرحيه )
محمد : فكره حلوه
و بيطلعوا التلاته
محمد : بص يا باشا احنا موافقين و ملناش طلبات دلوقتي بس هو طلب واحد صغير
عماد : وايه هو؟
محمد : احنا عايزين نطول فتره الخطوبه شويه
عماد :قد ايه يعنى
محمد :ااااا شهر شهرين سنه سنتين انت و كرمك كده
عماد : ليه يعني كل ده منا جاهز من كل حاجه
محمد : ده شرط العروسه الوحيد
عماد : ماشى انا موافق، و بيبص ل"عنايات" و بيقول : اللي عروسه تؤمر بيه
عنايات جوا : يا حزني ياما
و بيقروا الفاتحه وبعد ما بيرحوا
اخواتها و هما بيأكلوا الجاتوه
:اخيرا هانفرح بيكي ياعنيات
عنايات :تفرحوا بيا ولا تفرحوا فيا ها
محمود : مش مصدق اني اختي الصغيره كبرت و بقيت عروسه
عنايات : ما خلاص ياض انت هاتعيش الدور ولا ايه هي خطوبه مؤقته كده لحد اما اشوف ها اخلص منه ازاى انا اصلا مش طايقه ، وب عدها بتتحسر على حالها عشان كل اللى بيجولها ملزقيين
عنايات : اه يابختك المنيل يا عنايات هو انا ليه حتي كده مع ناس ملزقه يعنى اخلص من فوزي يطلعي ده
محمد : حظك المنيل ده انت هتبقى مرات ظابط
عنايات بسخريه : اه و هيجبلي الكلبشات بدل و الفرح و يقبى ف ابو زغبل مش كده
محمد : فال الله و لا فالك ان شاء الله هابقى جوازه الهنا
عنايات بتعجب : ايه العيال دي، انا سيبهالكوا و رايحه اوضتي
دخلت غرفتها و هي تشعر بالخوف مما قد ينتظرها