رواية وردة القاسم الفصل الحادي والعشرون21والثاني والعشرون22 بقلم جنات
ثريه وهنيه ومنصور اتقبلو فى المكان بتاعهم
هنيه:چيبانا اهنه ليه
ثريه:قاسم مسك الستات واعترفو عليا
منصور: كيف عرفتى
ثريه قالتلهم على الكلام اللى نوراة سمعته من قاسم
منصور:واحنا نعملك ايه بجى
ثريه:انا لو وجعت هتوجعو وايايا
هنيه بعصبيه:يعنى ايه ياثريه الكلام ده
ثريه:مانى مش هشيل الليله لوحدى انتو كمان كنتو معاى
منصور:مانتى اللى غبيه ليه بتتكلم جدامها
ثريه:اللى حصل بجى
هنيه:خلاص يبجى دى غلطتك واتحملى نتيچتها بجى
ثريه:لا دانتو اكيد اتچننتو
منصور:فى ايه ياوليه ماتحترمى حالك
ثريه:انى مش هجع لوحدى ولو قاسم سلمى لشرطه هجول على كل حاچه
هنيه بصت لمنصور بخوف ومنصور شاورلها بدماغه
هنيه قربت من ثريه اللى حست ان هنيه هتغدر بيها وطلعت السكينه اللى كانت مخبياها من غير ماياخدو بالهم وهنيه طلعت حقنه فيها سم وغرزتها فى رقبه ثريه اللى نفس الوقت ضربتها بالسكينه فى قلبها هنيه وقعت على الارض جثه هامده وثريه اللى كانت بتموت من وجع انتشار السم فى جسمهااا منصور لما شافهم كان واقف مصدوم مش عارف يتصرف وهرب بسرعه قبل ماحد يشوفه ويتهمه فى قتلهم
ثريه ماتت هى كمان بعد معاناه مع الوجع
بدر وقاسم وياسين ومعاهم واحد من رجال الشرطه كانو بيتفرجو على كل حاجه من الكاميرات ولما حصل كدا الضابط خرج بسرعه وراح على المكان واخدو الجثث فى الاسعاف وكمان فى بعض من رجال الشرطه كانت مهمتهم البحث عن منصور.........
••••••••••••••••
صباح يوم جديد الخبر وصل لقصر عيله لمنشاوى وعيله رضوان
فى قصر المنشاوى
سالم كان قاعد بحزن وجمبه حمدان ونجيه وفاطمه قاعدين معاهم
قاسم وبدر دخلو من باب القصر
قاسم:البقاء لله ياجدى
سالم:الدوام لله ياولدى هنستلم الچثه ميتا
بدر:اول لما الاجراءات تخلص ياجدى
حمدان:ربنا يسامحك ياخيتى ويرحمك
الكل:امين
قاسم:نوراة عرفت بالخبر
نجيه:اه يا ولدى وحالتها صعبه
قاسم:انا هطلع اتكلم معاها
قاسم طلع وخبط على الباب محدش رد فتح الباب ودخل كانت نوراة قاعده ولابسه اسود فى اسود وبتعيط
قاسم:البقاء لله يانوراة
نوراة:ارتاحتو صوح مكانش حد فيكو بيطيجها اهى راحت عشان ترتاحو منيها
قاسم:امك هى اللى غلطانه يانوراة مش احنا
نوراة:واهى ماتت ياقاسم ماتت
قاسم:ربنا يرحمها ويسامحها كنت عايزة اقولك يانوارة على حاجه
نوراة:حاچه ايه
قاسم:انا وانتى مش متجوزين
نوارة بصدمه:ازاى ده
قاسم:الماذون كان مزيف
نوراة:انت بتقول ايه
قاسم:مش دى كانت خطتك انتى وعمتى انكو تحطولى منوم فى العصير وتجبينى الاوضه بتاعتك عشان جدى والكل يشوفنا سوا يقومو يجوزونا مش كدا مش دى خطتكو وانا لو وحش كنت سلمتك انتى كمان لشرطه لانك كنتى معاهم
نوراة:انت عرفت ازاى
قاسم:سمعتك وانتى بتتكلمى مع امك انا وانتى مافيش حاجه بينا انتى بنت عمتى وبس
نوراة:كانت مصدومه وقاسم لف عشان يخرج من الاوضه سمع صوت حاجه وقعت بص وراه نوراة ماكنتش موجوده جرى على البلكونه اللى كانت مفتوحه لاقاها واقعه تحت وحوليها دم كتير والكل سمع الصوت وخرجو واتصدمو من شكل نوراة
•••••••••••••••••••
فى قصر عيله رضوان وصلهم الخبر هما كمان
زهرة كانت حزينه على اختها الصغيرة وهروب جوزها
ياسين دخل القصر
وهدان:عمك فين يا ولدى
ياسين:هرب ياجدى محدش يعرف طريقه بس الحكومه بدور عليه
ياسين قرب من امه:ايه ياام غسان ده قضاء ربنا ولا احنا هنعترض
زهرة:هى اللى اختارت الطريج ياولدى
ياسين:يبقى ندعيلها بالرحمه والمغفره يااما احسن حاجه نعملها فى الوقت ده..ليلى فين
زهرة:فى اوضتها ياحبه عينى وندى وورده وياها
ياسين:الخبر مش سهل وهى مش مستحمله
زهرة:ربنا يجويها ياولدى
••••••••••••••••
فى اوضه ليلى اللى الخبر كان صدمه بالنسبه ليها
ورده:ياليلى مينفعش اللى بتعمليه ده انتى اللى هتتعبي
ندى:طب عيطى اتكلمى اعملى اى حاجه ياليلى
ورده:عشان خاطرى ياليلى قولى حاجه
ليلى:اجول ايه ..اجول انى معرفاش احزن لان امى ماتت ودموعى رافضه تنزل ياورده معرفاش ابكى عليها يمكن لانى مشوفتش منيها حنيه واصل كانت دايما جاسيه جوى كان نفسي تاخدنى فى حضنها لو مرة واحده بس كان نفسي ادوج طعم حضنها واخر حاجه عملتها كانت عايزة تشارك فى موت ابنى كيف هسامحها انى جوليلى اكده
ولا اجولك انى فرحانه انها اخدت چزاتها على عمايلها العفشه وتفكيرها الشيطانى
ورده:الافضل اننا نقول ربنا يرحمها ويغفرلها ويسامحها ياليلى مش هيفيد بحاجه الكلام ده كله ياحبيبتى
ندى:صح ياليلى ادعيلها ياحبيبتى ربنا يسامحها على كل اللى عملته وادعيلها بالرحمه
ليلى:هدعيلها ربنا يغفرلها ويسامحها
ورده وندى:يارب
الباب خبط وكان غسان وعينه على ليلى
ورده:طب احنا هننزل نشوف خالتى زهرة وهنجيلك تانى يلا ياندى
ندى:يلا
البنات خرجو وغسان قفل الباب ودخل قعد جمب ليلى على السرير وشايفها كانها فى عالم تانى:ليلى
ليلى بصتله اوى
غسان:انا عارف اللى انتى فيه مش سهل بس بلاش تفكرى كتير عشان ميأثرش على اللى فى بطنك
ليلى بتوهان:انا تعبانه اوى
غسان قرب منها:طب تيجى نروح المستشفى
ليلى هزت راسها بلا ودخلت جوا حضنه وعيطت كتير كتير اوى كانها كانت مستنيه حضنه عشان تعيط جواه غسان فضل يهدى فيها ويقولها كلام يطمنها لحد ماحس بنفسها منتظم عرف انها نامت نيمها على السرير وغطاها كويس وخرج من الاوضه قابل ورده:هى كويسه
غسان:الحمدلله نامت
ورده:احسن عشان ترتاح شويا
ورده لسه هتمشي غسان:ورده
ورده لفت ليه:نعم
غسان:انا اسف على طريقتى معاكى سمحينى يابنت عمى
ورده ابتسمت:مسمحاك ياابن عمى
غسان ضحك:اعتبرينى اخوكى ياورده لما تحتاحى لحاجه عرفينى مع ان عارف انك مستحيل تحتاحى لحد طول ماقاسم معاكى
ورده:تسلم ياابن عمى
•••••••••••••••••••••
الكل كان بيجهز للجنازة ثريه وهنيه ونوراة اللى قرر سالم ووهدان انها تطلع سوا وعملو صوان كبير واخدو العزا فى يوم واحد
بعد ماالكل مشي كان سالم ووهدان وحمدان وقاسم وبدر وياسين وغسان قاعدين كلهم سوا
سالم:احكيلنا ياولدى ايه اللى حصل من الاول
قاسم اتنهد وحكى لجده كل اللى حصل من اول ماعرف ان ثريه هى اللى جابت الستات يتهجمو على ورده لحد ماثريه وهنيه قتلو بعض
وهدان:لا حول ولا قوة الا بالله ربنا يسامحهم بجى
سالم:الزمن بيعد نفسه من تانى
حمدان:صوح يابوى زمان احمد وفاروق جتلو بعض بسبب طمعهم فى الفلوس واليوم هنيه وثريه
وهدان:ربنا يسامحهم ويغفرلهم
الكل:امين
بدر:انا عرفت مكان جبران ياجدى
الكل بص لبدر بخوف
سالم:لساك بتفكر فيه ياولدى
بدر:لحد مااجيب حق عمران مش هسكت ياجدى
حمدان:ياولدى انا خسرت اخوك ماعيزش اخسرك انت كمان
بدر:اللى ربنا عايزه هو اللى هيكون
ياسين وقاسم بصو لبعض وبصو لبدر
قاسم:المهمه امته
بدر:مستنى منهم مكالمه فى اى وقت
قاسم حط ايده على كتفه:ربنا يقويك ياصاحبي
وهدان:يلا يا ولاد خلونا نرچع على البيت
كل واحد رجع على بيته
•••••••••••
عدى اسبوع وحاله الحزن مسيطره على القصرين وورده رجعت على قصر عيله المنشاوى والكل عرف انها حامل وفرحو بالخبر وفرحو بحمل فاطمه كمان
فاطمه اللى من وقت ماقالت لبدر على حملها تقريبا مش بتشوفه ودايما مشغول فى شغله وبيجى وهما نايمين وبيمشي قبل مايصحو وده خلاها تفكر ان بدر زعلان انها حامل على رغم فرحته بالخبر وانه كان طاير من الفرحه
منصور اللى هربان ومحدش عارف طريقه
غسان اللى اتغير ١٨٠ درجه وليلى فرحان بتغير ده ودايما موجود معاها وبيهتم بيها وباكلها وعلاجها
•••••••••••••••••••••
فى اوضه بدر الساعه بقت ٣ الفجر وهو لسه مرجعتش وفاطمه سهرانه تستناه فاطمه غفت على الكنبه وهى قاعده وبعد شويا بدر رجع وشافها وهى نايمه على الكنبه قرب منها:فاطمه
فاطمه فتحت ولما شافته اتعدلت فى قاعدتها:حمدلله على السلامه
بدر حاسس انها متغيرة بس معلقش:الله يسلمك ياحبيبتى عاملين ايه انت وياسمين
فاطمه:يهمك تعرف
بدر:طبعا يافاطمه يهمنى
فاطمه:احنا من وقت وفاة عمتو ثريه مش بنشوفك يابدر بتيجى بعد مابنام وبتمشي قبل مانصحى ياسمين طول النهار هبلانا بابا بابا
بدر:انا اسف ياحبيبتى بس شغل والله غصبن عنى حقك عليا متزعليش
بدر اخدها فى حضنه وفاطمه عيطت:انا فكرتك مضايق انى حامل يابدر من وقت ماقولتك انى حامل وانت بعيد عنى
بدر بيطبطب عليها:انا يافاطمه دانا اسعد واحد فى الدنيا لانى هيكون عندى حته منك انتى وتقولى انى زعلان
فاطمه بعدت عن حضنه:اهو تفكيرى بقي وصلنى لكدا
بدر ضحك:طب ونبي بلاش تسمعى كلام عقلك مرة تانيه خليكى ورا ده
كان بيشاور على قلبها:ده بقي بيقولك ايه
فاطمه:بيقول انه بيحبك جدااااا وميقدرتش يعيش من غيرك
بدر شدها لحضنه تانى:وانا بعشقك يابطه
فاطمه:انت اكيد جعان هحضرلك الاكل
بدر:تعالى بس اقولك موضوع اهم من الاكل
فاطمه ضحكت وخبت وشها فى حضنه......
روايه ورده القاسم
««الفصل ٢٢»»
بليل والكل نايم فى قصر عيله المنشاوى فى اوضه قاسم كانت ورده صاحيه وقاعده على السرير وقاسم نايم جمبها
ورده بصوت واطى:قاسم....قاسم
قاسم:امممم
ورده اضايقت ونادت بصوت عالى:قااااااسم
قاسم قام قعد بسرعه:فى ايه مالك
ورده ضحكت على شكله:مافيش
قاسم:يعنى سمعتى البيت كله علينا وتقوليلى مافيش حاجه ياورده
ورده:مانا بقالى ساعه بنادى عليكى
قاسم:مانا رديت عليك
ورده بسخريه:اممممم دى رد يعنى
قاسم:عايزه ايه ياورده
ورده:جعانه اوى
قاسم:مانا جبتلك تلاجه فى الاوضه وحطتلك فيها كل الاكل اللى بتحبيه
ورده:لا مانا مش عايزة اكل من الاكل ده
قاسم:اومال عايزة تاكلى ايه
ورده:حاجه تانيه مش موجوده فى القصر
قاسم:وايه اللى مش موجود فى القصر
ورده:متضحكش عليا ونبي
قاسم:قولى ياحبيبتى عايزة ايه وانا اجبولك
ورده غمضت عينيها:فسيخ
قاسم :نعـــــــم
ورده:نفسي فيه اوى ياقاسم عشان خاطرى
قاسم:واجيبه منين الوقت ده ياورده طب بكرة هابقي اجبلك
ورده:لا الوقت نفسي فيه اوى ياقاسم
قاسم:استغفر الله العظيم
ورده بتمثل الحزن:دى اول مرة اطلب منك حاجه وتعمل كدا شكراا ياقاسم اتفضل نام مش عايزة حاجه
قاسم:مش قصدى ياورده بس طلبك غريب عمرك شوفتى حد بياكل فسيخ الساعه ٣ الفجر
ورده:ابنك
قاسم باستغراب:ابنى
ورده:ايوا مش هو اللى نفسه فيه
قاسم:خليكى هنا هروح اشوف هجيب المصيبه دى منين
قاسم قام نزل وورده فضلت تضحك عليه
بعد ساعتين قاسم اتصل على ورده:الو
قاسم:انزلى المطبخ يلا
ورده:طب ماتطلع
قاسم:مستحيل اطلعه الاوضه يلا انزلى
ورده لبست اسدال ونزلت دخلت المطبخ كان قاسم واقف وسعديه معاه وبتفتح الفسيخ
ورده:اسفه انك صحيتى بسببى
سعديه:ولا يهمك يابتى
ورده:انتى بتعملى ايه
سعديه:هفتحه ليكى واخليه كمان زى البيه ماطلب
ورده:لا سبيه كدا
قاسم:وهتاكليه ازاى
ورده اخدت الفسيخه وقعدت على الترابيزة وبقت تاكل بلذذ:طعمها يجنن تعالى كل معايا ولا انت من الناس اللى مش بتحبه
قاسم قعد قدامها:لا باكله بس مش الفجر الصراحه
ورده ضحكت:ابنك ماليش فيه
قاسم:كلى كلى لما نشوف اخرتها مع ابنى ايه
ورده بتاكل وقاسم بيتفرج عليها لقو فاطمه وبدر نازلين
فاطمه:اهو قولتك فى ريحه فسيخ
بدر بصدمه لما شاف ورده:انتو بتعملو ايه
قاسم:الوحم ياحبيبي
فاطمه قعدت جمب ورده:ريحته تجنن
بدر قعد جمب قاسم وبصله اوى وضحكو
سعديه جابت فسيخه لفاطمه وبقو ياكلو الاتنين وهما فرحانين وبدر وقاسم بيتفرجو عليهم
بعد شويا خلصو اكل
قاسم:خلاص الحمدلله
فاطمه وورده:الحمدلله
بدر:سعديه ممكن تشيلى الحاجات دى عشان ريحه القصر بقت صعبه
ورده:هو انتو مش بتاكلو فسيخ فى القصر
فاطمه:لا بناكله فى الجنينه برا
ورده:انا عايزة انام بقي
قاسم:يلا غسلى وتعالى
ورده وفاطمه غسلو وكل واحده طلعت مع جوزهااا
•••••••••••••••••••••
صباحااا فى قصر عيله رضوان وتحديدااا فى اوضه ياسين وندى
ياسين صحى فى صوت ندى بتصرخ فى الحمام قام بسرعه وخبط عليها:ندى انتى كويسه
ندى مش بترد ياسين فتح دخل كانت واحده بتعيط
ياسين:مالك ياندى فى ايه انتى تعبانه
ندى بصلته وهزت راسها باه
ياسين:طب البسي بسرعه ونروح المستشفى
ندى هزت راسها بلا
ياسين:فى ايه ياندى اى لغه الاشارات دى
ندى اخيرا نطقت:انا حامل
ياسين بصدمه:ايه
ندى بدموع:انا حامل ياياسين
ياسين شدها لحضنه:مبروك ياروح قلبي
ندى:الله يبارك فيك ياحبيبي انا فرحانه اوى
ياسين:مش اكتر منى انا هطير من الفرحه يلا البسي عشان ننزل نفرحهم
ندى:حاضر
ياسين وندى نزلو كانو الكل قاعدين علر السفرة بيفطرو ماعدا ليلى
ياسين:صباح الفل
الكل:صباح الخير
ياسين:ندى حامل
الكل فرحووو بالخير وباركو لندى وياسين
زهرة:مبروك يابتى ربنا يسعدكو يارب
ندى:الله يبارك فيك يازهرتى ياقمر
زهرة ضحكت:فكرتينى بوردة
غسان قرب من ياسين:مبروك ياياسين
ياسين حضنه:الله يبارك فيك ياغسان
ندى قربت منهم :هى ليلى صاحيه
غسان:ايوا
ندى:انا هطلعلها
غسان:اتفضلى
ياسين بص لغسان:فى النهارده اجتماع مع قاسم وبدر تحضر معايا
غسان باستغراب:وانا هعمل ايه
ياسين:اللى بتعمله فى اى اجتماع فى شركتنا وبعدين انت ناسي ان فى دمج بين شركتهم وشركتنا يلا نروح
غسان:يلا
••••••••••••
ندى خبطت على باب اوضه ليلى
ليلى:اتفضل
ندى فتحت ودخلت:صباح القشطه
ليلى:صباح الفل
ندى:عامله ايه النهارده
ليلى:الحمدلله النهارده اول يوم فى الشهر الرابع
ندى:ربنا يكملك على خير يالى لى..عندى ليكى خبر حلو
ليلى:جولى
ندى:انا حامل
ليلى بفرحه:مبروك ياندوشه اكده انا وانتى وورده وفاطمه كلنا حوامل
ندى ضحكت:تصدقى صح
ليلى:ربنا يجومنا كلنا بسلامه
ندى:يارب
••••••••••••••••
ياسين وغسان وصلو الشركه ودخلو اوضه الاجتماعات وقاسن وبدر بصو لبعض مستغربين ان غسان جاى مع ياسين
ياسين شايف استغرابهم:غسان جاى يحضر الاجتماع معايا
بدر:طب خلينا نبدا
بدا الاجتماع وغسان كان متردد انه يشارك بس بعد كدا شارك معاهم وقاسم وبدر عجبهم اقتراحاته
بعد شويا خلص الاجتماع وخرج كل الموظفين وفضل الشباب
ياسين بص لغسان:لا انت تحضر معانا على طول بقي
غسان :لو قاسم وبدر موافقين انا معنديش مشكله
قاسم:طبعاا براحتك دى شركتكو زى ماهى شركتنا بردو
ياسين:ندى حامل ياقاسم
قاسم بفرحه:بجد
ياسين:لسه عارفه النهارده
قاسم:مبروك ياصاحبي
ياسين:الله يبارك فيك ياخالو
بدر ضحك:مبروك ياياسين
ياسين:الله يبارك فيك ياصاحبي
غسان كان بيبصلهم اوى صداقتهم حلوة هو حتى معندوش صاحب واحد
قعدو يتناقشو شويا فى امور الشغل وبعد كدا كل واحد رجع على بيته
••••••••••••••••
بليل بدر نايم وفى حضنه فاطمه وياسمين نايمه فى سريرها تلفونه رن وكان رائف
بدر قام من غير مافلطمه تحس بيه وخرج البلكونه ورد على صاحبه:فى جديد
رائف:ايوا الهجوم كمان ساعه
بدر بعصبيه:انت لسه فاكر تعرفنى
رائف:مكناش هنهجم بس مسكو الراجل اللى تباعنا ولازم نتحرك عشان نلحقه
بدر:متتحركوش غير لما اجيلكووو فاااااهم
رائف:فى انتظارك متتأخرش
بدر:سلام
بدر بيلف لاقى فاطمه واقفه قدامه وعيونها مليانه دموع:صحيتى ليه يافاطمه
فاطمه بدموع:عشان خاطرى بلاش تروح
بدر:لازم اروح يافاطمه
فاطمه:لو انا ماليش خاطر عندك عشان خاطر ابنك او بنتك اللى بطنى
بدر مسك وشها بين ايديه:ياحبيبه قلبي انا مقدرش ارفضلك طلب الا ده يافاطمن لازم اخط حقه عشان ارتاح
فاطمه عيطت جامده ودخلت فى حضنه:انا مش هقدر اعيش من غيرك يابدر
بدر بعدها عنه:انتى واثقه فيا
فاطمه:اكتر من نفسي
بدر:يبقي خلى عندك ثقه انى هرجعلك تانى ماشي ادعيلى كتير يافاطمن وان شاء الله هرجعلك ونعيش كلنا سوااا انا وانتى وياسمين والصغير اللى هيجى
فاطمه:ان شاء الفه
بدر:ممكن اروح اجهز بقي
بدر لبس واخد مسدسه وباس راس فاطمه اللى دموعها زى الشلال مش بتقف وخرج من الاوضه
فاطمه دخلت الحمام اتوضت وخرجت لبست الاسدال وفضلت تصلى وتدعى كتير ان ربنا يرجعه ليها بالف سلامه
•••••••••••••••
بدر خرج وركب عربيه من غير ماحد يشوفه لان الكل نايم وبعد شويا من الوقت وصل المكان اللى متجمع فيه رائف والفريق كله
بدر:جاهزين
رائف:طبعا يافندم
بدر:هناخد وقت اد ايه على مانوصل
رائف:ساعه يكون النهار طلع
بدر:يلا نتحرك بقي
ركبو العربيات الخاصه بالجيش واتجهو للمكان
••••••••••••••••••••••
فى صباح يوم جديد فى قصر المنشاوى الكل متجمع على السفره ماعدا طبعااا بدر وفاطمه
قاسم:هو بدر خرج بدرى لا ايه
نجيه:معرفش ياولدى انا صاحيه من ٥ محدش نزل
فاطمه نازله من على السلم وباين عليها التعب وعيونها حمرا من كتر العياط راحتها نجيه وسندتها عشان تقعد:مالك يابتى
قاسم:بدر فين يافاطمه
فاطمه بدموع:كلموه عشان المهمه ومشي الفجر
سالم:راح بدون مايخبرنا كيف
فاطمه:محبش يقلق حد فيكو
حمدان:ربنا يحميه ويرجعه لينا بسلامه
الكل:امين
نجيه:بلاش كريمه تعرف
حمدان:بكون احسن بردك عشان حالتها متدهورش
الكل:حاضر
نجيه:ورده يابتى خدى فاطمه واخرجو شمو شويا هوا فى الچنينه شوي
ورده:حاضر ياماما
خرجت ورده وفاطمه اللى اول ماقاعدت عيطت جامد اوى وورده بتحاول تهديها:يابطه ان شاء الله هيبجى بالف سلامه
فاطمه:يارب ياورده اناخايفه اوى
ورده:اهدى يا روحى خير ان شاء الله
ياسين كان جايب ندى عشان تقولهم خبر حملها وشافو فاطمه وهى بتعيط
ندى جرت عليهم:فى ايه يابطه مالك
ورده:بدر طالع مهمه تبع شغله وهى قلقانه عليه
ندى قعدت جمبها:ان شاء الله هيرجع بسلامه ادعيله يابطه
فاطمه:يااااارب
ندى:وانا اللى جايه اقولكو على خبر حلو
ورده:خبر اي
ندى:انا حامل
ورده وفاطمه بصولها بفرحه:مبروك ياندى
البنات حضنو بعض فى الوقت ده كان قاسم خارج من القصر وشاف ياسين واقف ساند على العربيه وعينيه على البنات
قاسم:مالك ياض
ياسين:هو بدر راح المهمه
قاسم:عرفت منين
ياسين:ورده كانت بتقول لندى
قاسم:مشي الفجر ومعرفش حد
ياسين:انا خايف عليه اوى
قاسم حط ايده على كتفه:ان شاء الله هيبقي بخير ياصاحبي
ياسين:يارب. طب رن عليه
قاسم:تلفونه مقفول
ياسين:ماهى عادته على طول
ندى من بعيد:قاسم
ندى جرت على حضن قاسم:وحشتنى اوى
قاسم:وانتى ياحبيبتى عامله اي
ندى بعدت على حضنه:الحمدلله كويسه انا خايفه على بدر اوى
قاسم:ان شاء الله هيرجع بسلامه
ندى وياسين:يارب
قاسم:مبروك ياندوشه كبرتى وهتبقي احلى ماما
ياسين:قصدك اقصر واصغر ماما
ندى بصت لقاسم:يرضيك اختك تتهزق كدا
قاسم ضحك:بلاش انا والله لو اخد بوكس منى مش هنلاقى وشه
ندى مسكت دراع ياسين:لا خلاص مسمحاه
ياسين:لا كتر خيرك والله
ندى:انا هدخل اقولهم الخبر
ندى دخلت وكانت نجيه وحمدان وسالم قاعدين:السلام عليكم
الكل:وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته
ندى باست ايد جدها وعمها وحضنت نجيه
نجيه:عامله ايه ياحبيبتى
ندى:بخير ياماما الحمدلله
ندى بصت على عمها حمدان اللى قاعد زعلان وقعدت جمبه:ان شاء الله هيرجع بسلامه ياعمو بدر بطل
حمدان بصلها وابتسم:يارب يابتى
ندى:وانا اللى جايه افرحكو معايا
سالم:خير يابتى
ندى:انا حامل
الكل فرحو وباركو لندى ونسو حزنهم وخوفهم على بدر
نجيه:انتى چايه لوحدك يابتى
ندى:لا ياسين بره مع قاسم
نجيه:وه سايبه چوزك برا يابتى
سالم:نادى چوزك يابتى
ندى:حاضر ياجدى
ندى خرجت ونادت على ياسين ودخل هو وقاسم وسلم عل الكل وباس ايد سالم
سالم:كيفك يا ولدى
ياسين:بخير ياجدى
نجيه:امك كيفها ياولدى دلوك
ياسين:بنحاول ننسيها ياخالتى الموضوع مش سهل عليها اختها الصغيرة وكمان جوزها
حمدان:ربنا يسامحهم ياولدى
نجيه:اجعد اتغدى معانا ياولدى
ياسين:خليها مرة تانيه ياخالتى
سالم:مافيش مرة تانيه هتجعد تاكل ويانا
ياسين:حاضر ياجدى
حمدان:تعالو نجعد فى المندرة اعملولنا شاى يانجيه
نجيه:حاضر
قام سالم وحمدان وقاسم وياسين ودخلو المندرة
سمعو صوت ياسمين بتعيط وسعديه جيباها
ندى اخدتها:ياروحى وحشتينى
فاطمه وورده دخلو من باب القصر
نجيه:خدى بتك فى حضنك يافاطمه وراضيهاا
فاطمه جت تاخد ياسمين من ندى لفت وشها الناحيه التانيه ومرضتيش تروحلها
نجيه:معلش يابتى عشانك فطمتيها يابتى زعلانه منيك
ندى:انتى فطمتيها دى صغيرة اوى
ورده:ماينفعش ترضع وهى حامل
ندى:صح
نجيه:تعالو نحضر الوكل يابنات وانتى يافاطمه اعمليلهم الشاى
فاطمه:حاضر
كلهم دخلو المطبخ