رواية وش تالت الفصل السابع7والثامن8 بقلم اسماعيل موسي
اعملى كوباية شاى دماغى هتنفجر، وانت ياد انت بطل دوشه، هقوم اربطك من رجليك وايديك.
حاضر يابابا
كان طعم الشاى متغير، يشبه حمض على بقايا عفونه علقت فى بطن طبق اكل
انا هنزل استنى اسامه فى القهوه مش قادر اقعد هنا
ارتفع صوت مروه من المطبخ، بلاش يا مدحت تنزل خليك هنا والى حصل حصل
اسكتى يا وليه، انا عقلى هينفجر، لازم اعرف الحقيقه
مش هرتاح غير لما اعرف الزفت ده صحى من الموت ازاى بعد ما كان ميت
رزع مدحت الباب خلفه مخلفآ رائحة الدخان والعفره
فى المقهى جلس على نار، لا قادر يدخن الشيشه ولا يشرب الشاى، كل شويه يبص على الطريق
لديه آمل أن يكون كل ما سمعه كذب وانا اسامه مات وشبع موت
لكن السياره ظهرت على أول الطريق وسرعان ما توقفت امام المقهى ونزل منها اسامه بحلبابه الصعيدى
قهوه معاك يا مرجان صرخ أسامه وهو يجلس على المقعد جوار مدحت
تفحص مدحت اسامه من فوق لتحت، لا يعرج، لا يسعل أنفاسه هادئه لا يعانى من مرض او جرح
الشيشه يلا
حمامه يا معلم أسامه
مالك يا مدحت منفجل عنيك زى التعلب المكار؟ فيه ايه يا اخى؟
انت مش عارف فيه ايه يا اسامه؟
لا مش عارف يا مدحت، انت يا اخى تغيب تغيب وترجع متغير كده؟
اغيب ازاى وغمز مدحت بعينه دا احنا كنا مع بعض اول مبارح فاكر ولا افكرك
لا مش فاكر يا مدحت، انا مليت الحورات بتاعتك دى
احنا بقالنا اكتر من اسبوع متقلبناش، اخر مره اتخنقنا مع بعض وانت طلبت منى مقربش ناحيت بيتك فى غيابك
وانا قولتلك لا فى غيابك ولا فى حضورك
تنهد مدحت بغضب، اسامه بلاش انا، لو كنت زعلانه انى هزمتك دورين طاوله هلاعبك عشره تانيه لكن بطل هرى
همس مدحت بصوت واطى، كريم اخو مراتى؟ العصابه
وضرب النار، الدم إلى ساح منك قدامى
انت هربت منك خالص يا عم، دم ايه وعصابة مين؟
دا انتى عديت محمد سامى
كريم اخو مراتك ميت من عشر سنين انا دفنته معاك إلى هيطلعه من القبر هو انت فاكره حماده هلال فى المداح؟
كفايه هزار صرخ مدحت والعيون صوبت عليه
تعالى نكمل كلامنا فى مكان تانى ييا أسامه
الله ما اطولك يا روح، يلا بينا
وصل اسامه امام بيته، هنا كان فيه شخص بيراقب البيت
وانا وانت قبضنا عليه ودخلناه القبو وهناك ضربك بالرصاص
قدامى.
استغفر الله العظيم يارب، يا عم انت جاى تطلع جنانك عليه؟
انا لا جيت عندك ولا دخلت بيتك
لا بقا يا اسامه انت كنت معايا وانت إلى قولتى على حوار العصابه وكريم
ثم جذب اسامه من يده تجاه الشقه، يمكن انا كداب لكن مراتى كمان هتكدب؟
ضرب مدحت البيت بقدمه وصرخ مروه
ركضت مروه تجاه الصوت الصاخب
صرخ مدحت، اسامه ده مش كان معايا هنا من يومين تلاته وكان بيحكى عن عصابه قدامك؟
صمتت مروه، كادت الدموع ان تنزل من عينيها، لا محصلش يا مدحت، انا اشتكيت من أسامه ليك وانت قابلته فى القهوه
وامرته ميقربش من الشقه مره تانيه
الموضوع ده فات عليه كتير
لا بقا دى لعبه بتلعبوها عليه انتى والأمور ده، بتخونينى يا مروره؟
وصفع مروه على وجهها ثم ركلها بقدمه فى معدتها تدحرجت على الأرض
اوقفه اسامه بالعافيه، انت ما اخدتش الدوا صح؟
من امتى جوزك وقف الدوا يا مدام مروه؟
ليه اكتر من اسبوع مش بياخد الدوا
علاج ايه انتو هتجنونى؟ فتحت مروه درج التسريحه
كانت اكوام البرشام وزجاجات الدواء متراكمه فوق بعضها
انت بتتعالج من الاكتأب يا مدحت
ترنح جسد مدحت، اكتأب؟ دواء وعلاج
ايوه يا مدحت همس اسامه بحزن، انت بتتعالج من مرض نفسى وانا كنت معاك رجلى على رجلك
لحد ما شكيت ان فيه علاقه بينى وبين مراتك بعدها بعدت عنك خالص
الفصل الثامن8
ترنح مدحت بجسده الهائل، برشام ايه وادوية ايه؟
ايه الخبل إلى بتقلوه ده، انا مش مجنون ولا عمرى دخلت مستشفى ولا اتعرضت على طبيب
بوجه شاحب، ودموع منهمرة اختفت مروة داخل غرفتها ثم عادت تحمل ملف وأوراق وروشتات وملاحظات وضعتها
امام مدحت على الطاولة
تفحص مدحت الروشتات التى كانت تحمل اسمه، الادويه النفسيه التى امتلأت بها
ملاحظات واستشارات من اكتر من مشفى، انفتحت عينيه على اتساعهما ارتعشت اصابعه التى تحمل الأوراق
تلعثم لسانه، مسح الشقة بأم عينه
همس هاتولى ابنى، انا عايز احمد ابنى...
نظرت مروة تجاه اسامه بوجة اصفر فارقه الدم، كان وجهها شاحب مثل ورقة عنب
سلامة عقلك يا مدحت، احنا معنداش اولاد
كفايه لحد كده، صرخ مدحت وضرب الطاوله بأيده، انتى عايزه تجنينى يا مره؟
فين ابنى؟ احمد، يا احمد؟
مدحت؟ قال اسامه بنبره مكسورة، انت مش بتخلف
مش بخلف؟ امال الواد إلى كنت عمال العب معاه اول امبارح راح فين؟
دا انا كنت لسه بصرخ فيه من يومين؟
من يومين؟ وبعد اليومين دول شوفته هنا فى الشقه؟
همست مروه بدموع
وضع مدحت أصبعه على مخه، انا، اه، لا، يمكن كان بيلعب فى الشارع او راح المدرسه؟
يعنى يومين كاملين ابنك فى الشارع والمدرسه؟
انتو كدابين
كدابين
احمد ، يا واد يا احمد، نهض مدحت انا هجبلكم احمد، دخل اول غرفه، ثم الغرفه التاليه، ثم غرفة النوم
قبل أن يركض على المطبخ، هو فيه ايه؟ الولد فين؟
انتو عملتو فيه ايه؟
انت مجرم يا اسامه مجرم، من زمان وانا حاسس انك بتلوف على مراتى، اطلع بره بيتى، بره، بره
وانتى غورى من وشى، مش عايز اشوفك، امشى من قدامى
القى مدحت بجسده على الكنبه، اختفى اسامه ومروه
هدأت الشقه، كانت الروشتات امامه تفحصها مره اخرى
التواريخ، المشفيات، نوعية الادويه
كل شيء يقول انه مريض نفسى، مشخص بانفصام فى الشخصيه
لا، انا مش كده، العصابه، كريم، الراجل الى ربطناه فى القبو
فتح الشرفه راقب الشارع، يده على قلبه
لمح شخص على الناحيه الأخرى يقف يدخن سيجاره
هو ده، انا متأكد، انا هثبتلهم انى مش مجنون
وقبل ان يفتح باب الشقه، ظهرت مروة تحمل تحاليل من معمل المختبر
تحليل سائل منوى، دا التحليل بتاعك يا مدحت، النسبه اقل من خمسه فى الميه عدد الحيوانات المنويه اقل من النسبه بملايين
احنا روحنا لدكاترة كتير يا مدحت وحاولنا لكن محصلش نصيب، دى اخر مره عملنا فيها حقن مجهرى والعمليه فشلت
انت كان نفسك نخلف ويبقى ليك ابن تسميه احمد
شعر مدحت بصداع يشق رأسه نصفين ثم انهار على الأرض
بعد ساعات فتح عينيه كان فى سريرة
المحاليل الطبيه فى عروقه، مروه جالسه تحت قدميه نصف نائمه
سعل مدحت، انتى صاحيه يا مروه؟
ايوه يا حبيبى صاحيه، لحظه واحده خدى الادويه دى علشان خاطرى
استسلم مدحت فتح فمه وابتلع الأقراص المهدئه، شعر ان رأسه تتضخم، جسده يرتخى، فتح فمه اطلق ضحكه ساخره
نام يا حبيبى انت محتاج راحه، بقالك اكتر من اسبوع مش بتاخد الادويه
حاضر، اغمض مدحت عينيه وغط فى نوم عميق
كم ساعه مرت وهو غافى لا يعلم تحديدا
لكن عندما فتح عيونه كانت الشقه هادئه ورائحة طبخ قادمه من المطبخ