رواية رهف الجاسر الفصل الثالث عشر13 والرابع عشر14 بقلم ايه الشامي
بس انت اتاخرت اوى علشان تغير بصتها ليك ومكانتك عندها كدا هتتعب يا صاحبي.
جاسر:مش مهم
هى تستاهل بس يجى بفايده بس فى الاخر.
زياد:تمام يبقى عليك وعلى فريد وكمان قريب منها فى السن وهيعرف يتواصل معاها كويس.
جاسر:لا طبعا
يبقى انا بعد ما انكرت اروح اقوله كنت بكدب عليك وبعدين الواد دا رخم وغتت وهيفضل يلقح عليا فى الرايحه والجايه وبتاع.
زياد:خلاص سبهولى انا هتكلم معاه وبعدين انت خايف تروح تقوله انا كدبت تلاقيه هو اصلا مش مصدق اللى انت قولته بتقولى تصرفاتك فضحاك.
جاسر:مهو الحقيقه هو مصدقنيش فعلا بس انا فضلت على موقفى حتى ساعتها قالى حاجه كدا ولما عملتها فرقت معاها ومعايا شويه.
زياد:طب حلو اهو يعنى فريد عارف ايه مفاتيحها وعارفها كويس وعايز تضيعه من ايديك وتقلى مش عارف ايه دا لؤطه دا اللى هيساعدنا كتير اوى ومن غير هرمونات البيستى وغيرة الصحاب الهى مايوريك
على الاقل هيفضل فى ضهر اخوه دا انت فى نعمه غيرك بيتمنى ربعها ياجاحد.
جاسر:انا مش فاهم تلت تربع الكلام بس حاسس ان فريد هيكون كويس فى الموضوع.
زياد:لا تمام انت كويس مفيش اى حاجه اسيبك انا بقى فى الملف اللى قدامك دا وانا هروح اكلم فريد واظبط معاه معاد واقعد وافهم وابقى ارجع اقولك تعمل ايه.
جاسر:ماشي ربنا يستر اول مره فى حياتى همشي ورا حد ويوم ما امشي امشي وراكم انتو ربنا يستر والبت متطفش منى بسببكم.
زياد:هههههه احنا اللى هنطفشها بردو.
خرج بسرعه قبل ما طفايه السجاير اللى حدفها أسر تيجى فيه .
عند رهف خلصت يومها الدراسي وواقفه قدام المدرسه مستنيه السواق علشان يروحها و فجاه تشعر بيد تشدها من ايديها وتلفها لوجهه.
رهف:انت انت بتعمل ايه هنا وعرفت ازاى ان انا هنا.
وائل:بعمل ايه جيلك ياعسل عرفت ازاى هو في حد بردو ميعرفش مكان خطبته فين ميصحش كدا عايزاهم يقولو عليا ايه.
رهف:اوعى كدا وسيب ايدى وخطيب مين دا اللى هو ازاى يعنى بس ياوائل انت شاكلك شارب حاجه على الصبح وانا مش فضيالك ولا عايزة افضالك وسبنى فى حالى يابن الناس ماشي.
لفت بضهرها وتدور على السواق وخرجت فونها حتى تتصل بالسواق ولكن سرعان ما وائل جذبها اليه مره اخرى.
وائل:انا عارف ياحبيبتى الصدمه تعمل اكتر من كدا بس انا طلبت ايدك من مامتك النهارده وهى وافقت وعطتنى عنوان المدرسه علشان اجى وافرحك.
رهف:قولتلك مليون مره متلمسنيش و اوعى بقى وبعدين ايه اللى انت بتقوله دا وحبيبتى ايه اللى بتقولها دى انا بكرهك ياوائل عارف يعنى بكرهك ومش بطيقك وبعدين انا ابويا وجدى الحمد لله لسه عايشين علشان تروح تطلبنى من امى
امى اصلا مش من حقها تقرر حاجه زى دى سامع ومن فضلك امشى بقى احنا قدام المدرسه مينفعش اللى بتعمله دا يقولو عليا ايه دا لا وقته ولا مكانه.
وائل:تمام يعنى امشي واقابلك فى حته تانيه وتاخديلى معاد مع باباكى وجدك واجى اتقدملك منهم لو دا اللى هيريحك.
رهف:استغفر الله العظيم هو انت بتاخد من كلامى اللى انت عايزه وتسيب الباقى انا مش عايزه اشوفك اصلا ولا اتكلم معاك ولا اى حاجه منك فهمت ولا ايه.
وائل:لا ياحلوة انتى اللى لازم تفهمى انتى كدا كدا بتاعتى بالزوق بالعافيه بتاعتى وإذا كنت جاى فى سكة انى اتقدملك وكدا فعلشان عارف انتى مش هتجيى غير كدا بس دا مش معناه انك تشوفى نفسك حتى لو ابوكى رفض والدنيا كلها رفضت بردو هتبقى بتاعتى انا وائل المنشاوى ومفيش حد يقولى لا سامعه.
رهف:اااه سيب ايدى ياحيوان بتوجعنى اوعى.
وائل:انتى اللى غاويه وجع وتعب ماجتلك فى الحنيه معجبش ومن هنا ورايح انتى اللى هتختارى معاملتك ازاى ياحلوة وخلى بالك من لسانك دا مايطولش عليا بدل مقصهولك سامعه.
رهف:اوعى بقى سبنى بقولك بدل ما اصوت والم عليك الناس والله.
قاطعه السواق:فى حاجه يارهف هانم.
رهف شدت ايدها منه وذهبت مسرعه للعربيه وقالت السواق اتحرك بسرعه لو سمحت.
وصلت المنزل ودخلت وهى بتبكى جدها شافها:حمدالله على السلامه
ايه دا مالك فى ايه ايه اللى حصل.
صعدت رهف لغرفتها وهى لم ترد على احد وتبكى بشده.
صعد الجد ورائها ودخل غرفتها واخذها فى حضنه:مالك ياحبيبتى ايه اللى حصل فى حد ضايقك فى المدرسه حد عملك حاجه قولى متخافيش.
رهف لم ترد وظلت تبكى.
اخذ الجد يطبطب عليها ويهديها حتى هدات شويه وحكت له ماحصل معها ووائل واللى عمله واللى قاله وانها خايفه منه.
الجد:طب اهدى ياحبيبتى
تخافى من واحد صايع وملهوش لازمه زى دا
دا انتى رهف ثابت هو انتى اى حد لازم يكون عندك ثقه فى نفسك وقويه كدا مش اى حاجه تخافى وتعيطى منها.
رهف:اعمل ايه ياجدو امى الله يسامحها مخلتش عندى اى حاجه من دى انا طول ما انا عايشه معاها عايشه فى خوف ورعب عمرها ماحاولت تطمنى ولا تهدينى بالعكس هى اللى كانت بتزود خوفى زى النهارده كدا هى عارفه انا قد ايه بكره وائل دا وبخاف منه بس بالرغم من كدا وافقت انى ارتبط بيه علشان طبعا متعرفش تقول لا للمنشاوى ولا ابنه انا مش عارفه هما عاملين لها ايه ازاى كدا هى بايعه بنتها بالطريقه دى
وبدات فى البكاء مرة اخرى.
اخذ الجد يطبطب عليها ويهديها حتى نامت قام بتغطيتها وخرج وذهب لغرفه ابنه يعرض عليه الامر ويتشاور معه فى حل للمشكله دى.
فى المساء استيقظت رهف على صوت عالى ركزت اكتر وجدت انه صوت جدها ويتكلم عنها فخافت وقامت مسرعه لتعرف ماذا يحدث واول ما نزلت من على السلم شافت امها و قالت لها:انتى بتعملى ايه هنا انا مش قولتك متجيش هنا تانى انتى عايزه منى ايه متسبينى فى حالى انت وعيلتك فى ايه صعب عليكم انكو تسبونى فى حالى اقولك على فكره حلوة اعتبرينى موت خلاص يلا اتفضلي.
منال:قليله الادب فى حد يكلم امه بالطريقه دى وبعدين انا جايه زى ما انتى قولتى لوائل اخد معاد علشان يجي يطلبك من ابوكى زى ماطلبتى ياست هانم.
رهف:بجد انا كنت بدعى ربنا ان يكون وائل بيكدب عليا فى الموضوع دا وانك انتى موافقتيش ولا اى حاجه بس انتى مش بتعدى فرصه غير لما تخذلينى فيها بجد برافو عليكى انتى عديتى ليفل الوحش.
و اه طلبك مرفوض يامنال هانم روحى شوفى بقى هتقوليلهم لا ازاى وهتتجرأى تقوليها اصلا ولا لا واتفضلى اطلعى برا واعتبرنى موت لانى اعتبرت انى مليش ام.
منال:انا لو اعرف ان قعدتك عند ابوكى هتخليكى قليله الادب كدا مع امك مكنتش خليتك تقعدى هنا ثانيه واحده ودا مش هيحصل اطلعى يلا لمى هدومك علشان هترجعي تعيشى معايا تانى يلا بسرعه.
هنا تدخل الجد:انتى جايه تاخديها باماره ايه تعيش معاكى.
منال:يعنى ايه يا زين بيه دى بنتى ايه هتمنعونى منها ولا ايه.
الجد:لا طبعا منقدرش نمنعك من بنتك بس بنتك مش عايشه هنا فى بيت ابوها بس لا فى بيت جوزها كمان.
منال:نعم جوزها
جوزها مين ان شاء الله.
الجد:ايوة رهف اتكتب كتابها على جاسر ابن عمها من فتره قريبه فدلوقتى والله ملكيش الحق تاخديها الا بموافقه جوزها.
نظرت منال للجد ورهف بذهول وعصبيه وخرجت
ونظرت رهف للجد:انت قولت كدا علشان تمشي صح مفيش حاجه من دى حصلت صح ياجدو.
الجد:اهدى يابنتى وانا هفهمك كل حاجه.
رهف:تفهمنى تفهمنى ايه
يبقى الكلام بجد يا جدو انت ازاى تعمل كدا هو انا مليش راى مليش....
ولم تكمل كلامها و وقعت على الارض مغمى عليها
استيقظت رهف ووجدت نفسها نائمه على السرير والجد وفريد والدكتورة حوالين منها.
الدكتورة:هى كويسه بس اتعرضت لضغط نفسي كبيير ويلزمها راحه ودى شويه مهدئات هتساعدها.
وخرجت الدكتورة واعطت الجد الروشته
أعطى الجد الروشته لفريد وطلب منه انه يجيب الادويه
وخرج فريد ولم يبقى فى الغرفه غير الجد ورهف
رهف:ابيه جاسر يعرف بالموضوع دا.
الجد:اهدى يابنتى وبعدين نبقى نتكلم فى الموضوع دا ارتاحى علشان متتعبيش.
رهف:لو سمحت يا جدو رد عليا.
الجد:حاضر هرد عليكى وهعمل كل اللى انتى عايزاه بس مش دلوقتى.
رهف:ابيه جاسر هنا.
الجد:لا لسه مجاش من الشغل.
رهف:تمام.
وقامت من على السرير وذهبت للدولاب لتغير ملابسها.
الجد:انتى بتعملى ايه ورايحه فين انتى لازم ترتاحى الدكتورة قالت كدا.
رهف:طالما انت مش عايز تقول حاجه انا رايحه لابيه جاسر افهم منه ودى راحتى يا جدو مش النوم على السرير
وسابته وخرجت ولم تبالى بكم الكلام الذى يقوله الجد ليمنعها من الخروج ركبت السياره وبلغت السواق انه يوصلها لشركه جاسر.
وصلت رهف دخلت الشركه سالت احد الموظفين على مكتب الاستاذ جاسر وصف لها الطريق وصلت رهف لمكتب السكرتيره.
رهف:لو سمحتى عايزة اقابل الاستاذ جاسر ضرورى.
السكرتيره نظرت لها وجدت طفله بالنسبه لها ترتدى سلوبت جينز ورابطه شعرها ديل حصان.
السكرتيره:انتى جايه مع مين يا شاطره انتى تايها ولا ايه.
رهف:شاطره حضرتك شيفانى بمص فى صوابعى ولا معايا مصاصه احترمي كلامك معايا بقولك عايزة ادخل للاستاذ جاسر ضرورى.
السكرتيره:انا محترمه غصب عنك وممنوع الدخول
وبعدين بطلو رخص بقى كل يومين تلاته تنطلى واحده عايزة تقابله يلا يا حلوة من هنا هو مش بيحب النوع الرخيص دا.
رهف:لا مهو واضح بيشغلهم عنده بس
وهى تربع يدها اما صدرها وتنظر لها نظره استحقار.
السكرتيره:انتى قليله الادب ولو ممشتيش من هنا هطلبلك الامن يرموكى برا.
رهف:انا مش همشي من هنا غير لما ادخل للاستاذ جاسر فاهمه.
تركتها رهف وتوجهت لباب مكتب جاسر لتدخل ولكن اوقفتها السكرتيره ومسكت يدها وطلبت لها الامن.
عند جاسر فى المكتب سمع صوت عالى ولكنه اتغاضى عنه ولكن استمر الصوت العالى فتره فقرر يخرج ليرى ماذا يحدث.
جاسر:ايه المهزله والصوت العالى دا
ايه دا انتى بتعملى ايه.
السكرتيره:الاستاذه جت وعماله تعمل دوشه وتزعق وعايزة تدخل لحضرتك بالعافيه.
رهف:لا كملى كنتى بتقوليلى ايه وكنتى هتعملى ايه كنتى هتطلبى الامن علشان يرمونى برا.
جاسر:ايه الامن.....
لسه مخلصش الجمله وجد افراد الامن مسكو رهف وهى بتنادى عليه: جاسر يا جاسر.
رق قلب جاسر فهو اول مره يشعر بدفء اسمه منها ولكن سرعان ما مسكها من يدها وشدها نحوه
ويوجه كلامه لافراد الامن :انتو اتجننتو انتو ازاى تمدو ايديكم عليها.
الامن:جاتلنا تعليمات بكدا من مكتب السكرتيره يافندم.
جاسر:انا هعرفكم ازاى تمدو ايديكم على مرات جاسر ثابت ياكلاب.
سمعت رهف تلك الجمله و تأكدت انها الوحيده التى كانت لم تعرف واعصابها لم تتحمل و وقعت على الارض.
جاسر بخوف مال عليها وشالها و بص للسكرتيره وقالها اطلبى دكتورة حالا ودخل بيها و وضعها على كنبه واتت الدكتورة واعطتها حقنه.
جاسر:هى كويسه.
الدكتورة:اه كويسه بس اتعرضت لضغط عصبى وشكلها ماكلتش حاجه من الصبح فضغطها وطى وعملها هبوط انا اديتها حقنه وشويه و هتفوق بس لازم تاخد بالها من اكلها وتبعد عن اى ضغط وتوتر عصبي الفتره دى.
جاسر:سههههى.
دخلت سهى مرعوبه من جاسر.
سهى:نعم يا جاسر بيه.
جاسر:وصلى الدكتورة واستنى متمشيش لا انتى ولا الامن اللى برا علشان لسه حسابى معاكو مخلصش بس هى تفوق واطمن عليها.
سهى:والله ماكنت اعرف انها مرات حضرتك.
جاسر:بعدين الكلام دا يا سهى وصلى الدكتورة الاول وادعى انها تفوق وتبقى كويسه والا انا مش عارف اعمل فيكم ايه.
جاسر:شكرا يا دكتورة.
ذهبت سهى والدكتورة من المكتب و احضر جاسر كرسي وقعد جمب رهف ومسك يدها وظل يفكر فى اخره جمله قالتها رهف يعنى هى عرفت بس ازاى بس جدو قالى النهارده الصبح.
................نرجع لورا بالاحداث...................
الجد:ممكن اعرف ايه اللى حصل دا و ازاى تسمح لنفسك تعمل كدا انت ناسي ان دى امانه عندنا وحتى لو مش امانه احنا بنعمل كدا مع بنات الناس.
جاسر: يا جدو والله هى نامت وهى بتتفرج على الفليم جيت علشان انقلها مسكت فى التيشيرت بتاعى و مكانتش راضيه تسيبه مهنتش عليا اصحيها قولت هقعد جمبها لحد ما ايديها تفك لوحدها نمت ومعرفش ازاى والله دا اللى حصل بالظبط.
الجد:حتى لو
م روحتش تنام فى اى حته تانيه ليه.
جاسر: يا جدو بقولك هى كانت مسكانى ومش عايزه تسبنى حتى بص التيشرت مكان ايديها متكعبل ازاى انا مستحيل اغلط معاها يا جدو او مع اى واحده تربيتى متخلنيش اعمل كدا.
الجد:انا كنت عايز اصارحك بحاجه عملناها انا وعمك محمود من كام يوم كدا علشان يبقى عندك علم بس هتفضل الحياه والدنيا ماشيه زى ما هى مفهوم.
جاسر:انا مش فاهم حاجه يا جدو حاجة ايه دى اللى عملتوها انت و عمى.
الجد:كتبنا كتابك على رهف.
جاسر:نعم ايه عملتو ايه ازاى يعنى
الجد:انا وكيلك وعمك وكيل رهف و جوزناكم.
جاسر:اللى هو ازاى يعنى هو انا عيل صغير يا جدي علشان تجوزنى من غير ما اعرف ومن ورايا دا اللى هو ازاى يعنى.
الجد:مكنش عندنا حل تانى غير كدا من ساعه ما وقفنا الحساب بتاع رهف وامها رفعت علينا قضيه حضانه ولكن خسرتها علشان متجوزه وكانت رهف خلاص اتثبتت فى مدرسه هنا فى مصر وامها ساعتها رفضت تتنازل عن القضيه فكان لازم نعمل كدا علشان تفضل معانا .......
رواية رهف الجاسر
البارت 14
ولكن بعد فتره رفعت قضيه حضانه ماليه واستندت ان عمك مريض ومش بيتابع شؤونه الماليه وخايفه عليها مننا ناكل حقها
ساعتها عمك جاب المحامى وكتب كل حاجه باسم رهف ودا استندنا عليه والقضيه لسه شغاله
بس اتفاجات انها نزلت مصر وطلبت من رهف تفتح لها حساب خوفنا انا وعمك لتمضي رهف على تنازل ولا اى حاجه
ولا امها تكسب القضيه وساعتها حقها فعلا هيضيع او لو جت وطلبتها تعيش معاها احنا مش هنعرف نرفض علشان بردو دى امها
ساعتها جوزناكم علشان تبقى دى الشوكه اللى تقف قصاد اى تخطيط منهم
بس اسمع رهف متعرفش اى حاجه عن القواضي ولا كتب كتاب ولا اى حاجه وانا قولتلك علشان تبقى عارف لو اتعرضت لاى حاجه تبقى فاهم ومتتصدمش بس دا مش هيغير حاجه خالص بينكم الامور بس تهدا وتطلقو على طول.
جاسر:نتطلق هو احنا هنتطلق.
الجد:ايوة لما الامور تهدا الا اذا كنتم مش عايزين وبصراحه كدا انا عايزيكم تفضلو مع بعض محدش هيخاف عليها قدك يا ابنى بس انا مفتحتش معاك الموضوع دا علشان عارفك عندى وهتعند معايا فسبتك وكنت بدعى لكم كل يوم ان ربنا يوفق قلوبكم على بعض.
جاسر:شكل كدا دعوتك استجابت ياجدو.
الجد:بتتكلم صح يا جاسر يا ابنى بس ليه مقولتليش.
جاسر:انا لسه مش متاكد من اى حاجه بس حاسس احساس غريب معاها لسه مش عارف ايه هو بس
هى ايه متعرفش وحتى لو عرفت اننا متجوزين بالطريقه دى هتكرهنى وتبعد عننا كلنا انت ممكن تخليها تفقد الثقه والامان فينا بالحركه دى ياجدى.
الجد:انا اكيد مقصدش حاجه زى كدا احنا كنا عايزين مصلحتها ونحافظ على حقها من الغيلان اللى عايزه تاكلها نيه دى وللاسف واحده من الغيلان دى اقرب حد ليها امها.
جاسر:بس لوعرفت هتعمل ايه بقولك ايه ياجدو متاخدها كدا فى وقت هادى وتفهمها زى مافهمتنى كدا وهى اكيد هتستوعب هى هتتصدم زيى فى الاول بس هتستوعب.
الجد:لا يابنى هى حالتها النفسيه وحشه اصلا من زياره امها الاخيره وهى ذات نفسها متلخبطه
ومعندهاش ثقه فى نفسها ولا قوه على طول ضعيفه وخايفه وانا لو حكيت لها كل دا احتمال تخاف تطلع من باب اوضتها وانا عايزها تعيش وتنبسط ومتخفش من حاجه ولا تشيل الهم لسه الصغيره على الكلام دا والبركه فيك بقى.
جاسر:مش فاهم يعنى ايه البركه فيا.
الجد:يعنى حاول يا ابنى تقربو من بعض تتعرفو اكتر على بعض كأنكم فى فتره الخطوبه مش يمكن ربنا يوفق بين قلبكم وساعتها لما تعرف هتتصدم اه بس مش هيبقى عندها مانع.
جاسر:ان شاء الله ياجدى.
...........نرجع للوقت الحالى.....................
جاسر لنفسه:اهى عرفت ياجدى ومعرفش عرفت ازاى وايه اللى اتقال لها من قبل حتى ما احاول
اعمل ايه انا دلوقتى ايه الموقف اللى انا فيه دا.
شعر بايديها تتحرك من بين ايديه مال على جبينها.
جاسر:رهف انت صحيتى انتى سمعانى رهف.
استيقظت رهف وهى تفتح عينيها بالم والرؤيه غير واضحه ولكن بعد لحظات وضحت و رأت جاسر
رهف:اه دماغى ياابيه وجعانى اوى.
جاسر بيسندها حتى ترتاح فى قاعدتها
جاسر:الف سلامه عليكى انتى اكلتى حاجه من اول النهار.
رهف:مش فاكره بس تقريبا اكلت بسكوت وحلويات فى المدرسه.
جاسر:بسكوت وحلويات هو انتى فى حضانه وبعدين هو دا اكل اصلا انتى عارفه الساعه كام.
رهف:حتى وانا فى الحاله دى بتزعقلى بردو وبعدين هتبقى كام يعنى 6او7 المغرب.
جاسر:مش بزعقلك ولا دا قصدى بس انتى لازم تاخدى بالك من نفسك انتى مش صغيره علشان حد يفكرك بمواعيد الاكل او إن انتى تاكلى وبعدين الساعه 10 بليل.
رهف:نعم ع عشره عشره ازاى انا بقالى كدا ايه هنا.
جاسر ينظر لساعته:يعنى فى حدود ساعه ونص ساعتين نايمه.
رهف:ياخبر دا زمان جدو وبابا قلقانين عليا.
جاسر:لا متخافيش انا اتصلت بجدى و قولتله انك عندى وهاخلص شغل واعشيكى برا ونروح سوا.
رهف:وجدو وافق ناكل اكل من برا.
جاسر:امال ....مستهونا بيا ولا ايه.
رهف:ياخساره طب مش كنت تقول كنت اظبط نفسي بدل المنظر دا.
جاسر:انا اللى اقول بردو هو انا اللى طبيت عليكى زي القدر المستعجل.
رهف:اه صحيح فكرتنى انا كنت جايه ليه ازاى انت يااستاذ تب......
يقاطعها جاسر و هو يضع يده على فمها
جاسر:ششششش ممكن تكملى الكلام دا بعد مانتعشى علشان انا واقع من الجوع ومش عايز حاجه تعكر مزاجى ممكن.
رهف:ممكن بس علشان انا كمان جعانه جدا و إلا مش هيفرق معايا مزاجك فى حاجه.
جاسر:انا حاسس كدا ان فيه صوت بيعلى وقله ادب بتتقال صح ولا انا متهيألى.
رهف:وهى تتصنع التعب بعد ماعرفت المصيبه اللى ممكن توقع فيها اه دماغى مش قادرة اكيد بخرف من التعب هتاخد بردو بتخاريف تعب انت اكبر من كدا.
جاسر:صدق اللى قال عليكى لمضه.
رهف:مش بحب كدا وربعت ايديها ولفت وشها الناحيه التانيه.
جاسر وقد امسك بدقنها ولف وشها ناحيته
جاسر:مش بتحبى ايه.
رهف وقد شعرت بخجل نظرت فى الارض
رهف:لمضه مش بحبها.
جاسر:بتضايقك لمضه.
هزت رهف راسها بمعنى الموافقه.
جاسر:طب يا لمضه يا لمضه يا لمضه.
رهف بزعل وعصبيه طفوليه:تصدق انك....
جاسر:انى ايه ها كملى سكتى ليه.
رهف:وهى تعض على شفتها السفليه وتمسك راسها تتصنع المرض: دماغى يا ابيه دوخت قعدنى.
سندها جاسر واعطها كوبايه مايه ومسك شفتها وحررها من تحت اسنانها
جاسر:متعمليش الحركه دى تانى وبعدين انا بعديلك بمزاجى مش كل ماتتزنقى تقولى دماغى ودايخه ماشي.
رهف هزت راسها بخجل بمعنى موافقه.
جاسر:انا بقى عايزك تحكيلى كل حاجه حصلت معاكى برا من اول ما وصلتى لحد ما الامن ما طلع فاهمه.
رهف حكت له كل حاجه حصلت معاها.
جاسر قام باس راسها وقالها:حقك عليا وانا هجبلك حقك دلوقتى قدام عنيكى.
ذهب الى مكتبه ورفع سماعه التليفون:دخليلى بتوع الامن.
افراد الامن دخلو.
وجاسر جالس على مكتبه
جاسر:انتو عارفين انا عايزيكم فى ايه طبعا.
واحد من افراد الامن:احنا ملناش ذنب يابيه احنا جالنا امر من مكتب حضرتك اننا نحضر ومكناش نعرف ان الهانم تبقى مرات سعادتك.
جاسر:ودا يغفرلكم يعنى عارفين يعنى ايه حد يمسك لا يلمس مراتى عارفين انا ممكن اعمل فيكم ايه.
وخبط بايديه على المكتب.
احد افراد الامن:اللى تشوفه سعادتك احنا تحت امرك.
وهنا وقفت رهف:بلاش تعملهم حاجه ياجاسر هما فعلا مغلطوش فى حاجه هما كانو بينفذو الاوامر وبس ونظرت لهم مع انكم حتى لو بتنفذو الاوامر وبس اعرفو ان دى بنت مينفعش تتعملو معاها بالعنف دا تمسكوها و تزوقها كدا.
افراد الامن:حقك علينا ياست هانم مش هتتكرر.
نظرت رهف لجاسر:علشان خاطرى بلاش تقطع رزق حد على الاقل بسببي انا مقدرش اتحمل الذنب دا وهما خلاص مش هيعملو كدا تانى .
جاسر ضعف امام نظرة الرجاء من رهف وانها حلفته بخاطرها.
جاسر:خصم اسبوع لكل واحد فيكم وسماح المرة دى بس علشان خاطر الهانم سامعين.
افراد الامن:كتر خيرك يا باشا كتر خيرك يا هانم و استأذنو و خرجو.
جاسر:انا عدتيهالك المرة دى بس المره الجايه متتدخليش فى شغلى ولا بينى وبين العمال تانى.
رهف:انا مقصدش بس فعلا حرام تقطع بعيش حد.
جاسر:وانتى شيفانى شيطان هاقطع برزقهم كدا من غير ما يعملون حاجه
رهف:ماشي بس الحاجه اللى عملوها ميستهلوش عليها قطع رزق بردو.
جاسر:لا عملو مسكو و لمسو مرات جاسر ثابت ودى عندى كبيره اوى.
رهف:ياسلام دا بقى علشانى ولا علشان غرورك وانك جاسر ثابت.
جاسر شدها ليه لحد ماوقعت على رجليه.
جاسر:انتى شايفه ايه علشانى ولا علشانك.
رهف:احم انا شايفه انك تسبنى اقوم علشان نلحق نمشى ولا ايه.
جاسر:لسه مجبتلكيش باقي حقك.
رهف:مش فاهمه.
جاسر:لسه فيه سهى السكرتيره.
رهف:ايوة دى بقى اكتر واحده عايزاك تزعقلها وتشخط فيها و تخصملها خصم كبير بس بردو من غير ما تترفد و تعرفها ان فى اصول تقابل بيهم الناس مش تهزءهم وتهنهم بالمنظر اللى اتعاملت بيه معايا
دا فى الاول و الاخر مكتب جاسر ثابت بردو ولا ايه.
جاسر:اتثبت انا كدا المفروض
وبعدين انا لسه قايلك ايه متتدخليش.
رهف:منا متدخلتش اهو انا بقولك رأى و وجهة نظرى عن الموضوع وبينى وبينك مش قدام حد علشان متقولش انى بحرجك ولا حاجه.
جاسر:ياسلام انا بتثبت هنا ولا ايه
بس ماشي ياستى مادام بينى وبينك قولى اللى انتى عايزاه.
رهف:طب استنى بقى اقوم اقعد هنا على المكتب قدامك وانت نادى عليها علشان افرسها اكتر واكتر.
جاسر:هههههه تفرسيها اشمعنى
رهف:اصلك مشفتش منظرها لما قولت انى مراتك برا هى وشها قلب ازاى و الطريقه اللى كانت بتكلمنى بيها باين عليها انها غيرانه عليك من البنات علشان كدا مكانتش عايزة تدخلنى.
جاسر:ما انتى بتفهمى اهو امال مش فهمانى ولا حسه بيا ليه.
رهف:بتقول ايه يا ابيه مش سامعه
.جاسر:ما انتى كنتى ماشيه حلو ليه تعكيها كدا.
رهف:مش فاهمه.
جاسر:بصى بقى من الاخر انا مش عجبانى كلمه ابيه دى محسسانى انى عندى 40 سنه كدا وشعري ابيض هو انتى شيفانى كدا.
رهف:لا طبعا بس اتعودت اقولك كدا اقولك ايه يعنى.
جاسر:عايزك تقوليلى جاسر بس سهله وبسيطه وانتى و ذوقك كدا لو دلعتنى يعنى مش هامانع بس طبعا بينى وبينك.
رهف:نعم لا مش هعرف ومش متعوده اقول اسمك كدا على طول.
جاسر:مانتى قولتى برا يارهف ناديتى عليا باسمى على طول.
رهف:انا عملت كدا.
جاسر:ايوة عملتى كدا وبعدين يلا اتمرنى علشان ناديت سهى خلاص ينفع تفرسيها وانتى بتقولى ابيه بردو.
رهف بتهز راسها بالنفى.
تدخل سهى لتجد رهف جالسه على المكتب قدام جاسر.
سهى:انا عارفه حضرتك ناديت عليا ليه وانا جهزت حاجتى ولمتها وكتبت استقالتى وانا مستعده لاى عقاب حضرتك تشوفه بس انا فعلا والله ما كنت اعرف انها مرات حضرتك.
جاسر:حتى لو.. دى طريقه تقابلى بيها عملاء او الناس عموما.
سهى:لا طبعا يا استاذ جاسر بس عمر ما حد اشتكى منى ولا من معاملتى
بس فعلا حضرتك بيجيلك بنات كتير بتبقى بس عايزه تتعرف عليك وحضرتك بتبقى سيبلي خبر انك مش عايز ازعاج او حد يدخلك فانا بتصرف معاهم.
جاسر:وعلى اى اساس بتعرفي ان دول جايين يضيعو وقت ولا فعلا محتاجين يدخلو عندى.
سهى:حضرتك انا ليه نظره فى الناس وطول فتره شغلى عند حضرتك وانا قابلت ياما وشويه فعرفت اتعامل مع كل انواع الناس وبعدين انا بسال اى حد داخل لحضرتك ايه السبب واللى عنده سبب فعلا بدى حضرتك علم واللى جايه تضيع وقت باتعامل معاها.
رهف مسكت ايد جاسر بايديها الاتنين ونظرت لسهى.
رهف:يا سلام يعنى انتى كنتى عايزانى اقدملك تقرير مفصل انا ليه عايزة ادخل لجوزى ولا كان باين عليا انى جايه بضيع وقت.
نظر جاسر لرهف بعيون حالمه والبسمه على وجهه من كلمه جوزى اللى طلعت منها وايديهم فى ايد بعض شد جاسر على ايديها ونظر لسهى.
جاسر:ساكته ليه ردى على الهانم.
سهى:انا مقصدش طبعا يا هانم بس انا مكنتش اعرف ان حضرتك مدام الاستاذ جاسر والا كنت دخلتك فورا بس حضرتك كنتى جايه منفعله اوى وبتزعقى ومكنتش عارفه اتعامل مع حضرتك.
رهف:يعنى كنت منفعله وبزعق ودا يوحي انه فى حاجه ضروريه مش جايه بضيع وقت والا كنت لبست واتشيك وادلعت زى ناس كتير ولا ايه.
سهى:افندم حضرتك بتلمحى لايه معلش.
جاسر شد على ايد رهف بمعنى تسكت لكن رهف تجاهلت الموضوع.
رهف:يعنى اقصدك يا حبيبتى انتى سكرتيره جاسر ثابت ودى شركه عقارات واكيد عايزين المهندسين والعملاء اللى بيجو هنا يكونو مركزين فى الشغل علشان دى ارواح ناس مش مركزين معاكى ولو عايزه تكملى شغل فى مكتب الاستاذ جاسر يبقى استايل لبسك يتغير وطريقتك تتغير
عادى جدا انك تكونى شيك و ترند و بتتعاملى بانوثه وثقه وانتى محتشمه ومحافظه على نفسك ولا ننقلك فى اى قسم انتى تحبيه.
سهى:انا مسمحش بتلميحات حضرتك ليا وانا بشتغل فى الشركه دى من 7 سنين و زى ماقولت قبل كدا عمر ما حد اشتكى منى ولا من اسلوبى ولا حتى الاستاذ جاسر نفسه.
رهف:علشان الاستاذ جاسر كان بيركز فى شغله وبس مش فاضى للتفاهات التانيه وكان اعزب ودلوقتى اتجوز وانا اخاف على سمعه جوزى لما تكون السكرتيره بتاعته عامله كدا
وبعدين قدامك 5 دقايق يا تقبلى العرض اللى قولته ياما انتى كدا كدا مجهزه حاجتك و كاتبه الاستقاله نمضيها ناو و لا تشغلى بالك.
جاسر شد على ايد رهف وجعتها بصتله بالم وغمزت له بمعنى استنى.
سهى:انا موافقه على عرض حضرتك من بكرا استايلى هيتغير و طريقتى كمان.
وقفت رهف ومدت يدها لسهى علشان تسلم مدت سهى يدها وسلمو على بعض.
رهف:يبقى احنا كدا اتفقنا تقدرى تتفضلى على مكتبك.
خرجت سهى.
قفزت رهف فى المكتب بمرح وهى تشعر بفرحه الانتصار.
حتى اوقفها جاسر.
جاسر:انتى مش بتسمعى الكلام ليه انا مش قولتلك متتدخليش بينى وبين الموظفين بتوعى انتى عارفه دى لو استقالت انا كنت هعمل ايه انا معتمد عليها فى حاجات كتير و بتشتغل معايا من زمان ومحل ثقه انت متخيله انتى كنتى هتأذينى ازاى فى شغلى بس يابت الناس انا قولتهالك مره وهقولهالك تانى انا مش بحب اللى يدخل فى شغلى.....